وجه تسمیه شهر آوج و تاریخ این شهر

وجه تسمیه شهر آوج و تاریخ این شهر

به گزارش پایگاه خبری گلونی:در کتاب وجه تسمیه شهرهای ایران، (نشر میعاد) پژوهش و نگارش: حسین توکلی مقدم آمده است:

شهر آوج واقع در ۴۹ و ۱۴ طول شرقی و ۳۵ و ۳۵ عرض شمالی

در ۲۱۰ کیلومتری جنوب غربی زنجان (مرکز استان زنجان)

با آب و هوای معمولا سرد و حدود ۳۷۹۷ نفر جمعیت.

وجه تسمیه شهر آوج

نگارش‌های مختلف نام «آوج» (- آوه) در منابع قدیم و جدید:

«اَباخینه» Abaxineh

«اَباکینِه» Abakineh

«اَواکِه» Avakeh

«اَباکه» Abakeh

«اَپاکه» Apakan

«اَوکَیْنه» Avakaeneh

«اَوَهّنه» Avahanah

«آوَن» Avan

«آوه» Aveh

«آبه» Abeh

«آوج» Avaj

دیاکونف در کتاب تاریخ ماد معتقد است:

«منابع پارسی باستان، دو بار اصطلاح «آوهنه» Avahanah، به معنی «دِه» را بر نقطه مسکونی به‌کار برده‌اند.» به عقیده و.ا.تیورین این کلمه، مفهوم شهری صنعتی و بازرگانی را می‌رساند و به عقیده هرتسفلد به معنی ایستگاه چاپار است. در ضمن این کلمه در مورد نقاط مسکونی غیرایرانی به کار رفته است.

داستان این شهر

مولف تاریخ قم، آیه در ناحیه ساوه را از بناهای گیوین گودرز می‌داند و از بعضی متقدمان حکایت می‌کند: آیه دریاچه‌ای بوده که یکی از پادشاهان عجم به‌طور اتفاقی بر آن گذشت و تمایل بر صید پیدا کرد؛ بفرمود تا آب را گشودند و کوشکی بدان موضع بنا کردند.

از این داستان افسانه‌ای چنین برمی‌آید که آب دریاچه را گشودند و آن را همچو رود به جریان انداختند و کوشک و محلی در مسیر این رود و کنار دریاچه بنا کردند و آن را به آبه نام نهادند که مربوط به آب و ارتباطی مستقیم با آن دارد و جایی که آب باشد، آن مکان نیز آباد و آبادان است.

اَشکال باستانی (اباخینه، اباکینه، اراکه، اباکه، اپاکه، اواکشنه و آوهنه) که در ابتدای گفتار آمد از دو جزء ترکیب شده‌اند: جزء اول آن‌ها (ابا، اوا، اپا، آوا) همان صورت باستانی «آب» است و جزء دوم آن‌ها (کینه، که، کشنه، هنه) پسوند مکان است که دگرگون شده فارسی دری و عربی آن چیزی جز (کان، گان، تان، جان و جین) نمی‌باشد.

(آوکَ، آوک، آوه و آبه) نیز تغییر شکل یافته همان واژگان باستان است که معرب آن با جیم عربی «آوج» است.

پایان پیام