شفق نور ضعیفی است که کمی قبل از طلوع آفتاب و بعد از غروب آفتاب ظاهر می‌شود

شفق نور ضعیفی است که کمی قبل از طلوع آفتاب و مجددا بعد از غروب آفتاب و قبل از این‌که هوا کاملا تاریک گردد، ظاهر می‌شود. اما بیشتر بخوانید در مورد این پدیده.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، شفق یا نیمتاب، گرگ و میش، نور ضعیفی است که نواحی مختلف زمین را بعد از غروب آفتاب روشن می‌کند. اساساً در حالی که خود خورشید در زیر افق قرار دارد، از بازتاب نور خورشید از لایه‌های بالای جو در روی زمین ناشی می‌شود. در ادبیات فارسی از شفق به‌عنوان روشنایی پیش از غروب آفتاب که سرخ رنگ است، یاد شده‌است.

شفق چیست؟

شفق نور ضعیفی است که کمی قبل از طلوع آفتاب و مجددا بعد از غروب آفتاب و قبل از این‌که هوا کاملا تاریک گردد، ظاهر می‌شود.

در ماه شفقی وجود ندارد. تاریکی به همان زودی که تابش نور مستقیم خورشید به سطح کره ماه متوقف شود، ناگهانی فرا می‌رسد.

روی زمین اینگونه اتفاق نمی‌افتد، چون هاله هوا که جو نامیده می‌شود، آن را احاطه کرده است.

وقتی که خورشید در افق پایین می‌رود، نورش زمین را ترک می‌کند، اما از بالای جو به طرف پایین منعکس می‌شود.

شاعران و نویسندگان درباره شفق غروب – یا بین الطلوعین همچنان که در اسکاتلند به آن گفته می‌شود – به‌عنوان زمان افسون‌کننده نوشته‌اند.

شاید یک دلیل آن این باشد که اجسام آشنا در نور نیمه از شکل می‌افتند و ما تصور می‌کنیم که چیزهایی را که می‌بینیم، به واقع آن‌جا نیستند.

شفق‌ها چه موقعی ظاهر می‌شوند؟

شفق‌ها موقعی تشکیل می‌شوند که بادهای خورشیدی به زمین می‌رسند.

بادهای خورشیدی جریانی از ذرات ریزی از ماده خورشید هستند.

این ذرات، ذرات باردار الکتریکی هستند.

موقعی که این ذرات به حوزه مغناطیسی زمین می‌رسند به دام آن می‌افتند.

بسیاری از این ذرات به سوی قطب‌های مغناطیسی زمین (در محل قطب های زمین) می‌روند.

موقعی که ذرات باردار به اتم‌ها و مولکول‌های جو برخورد می‌کنند، انرژی آزاد می‌شود.

مقداری از این انرژی به شکل شفق ظاهر می‌شود.

بیشتر شفق‌ها در ۹۷ تا ۱۰۰۰ کیلومتری بالای زمین ظاهر می‌شوند و طول آنها در آسمان به هزاران کیلومتر می رسد.

پایان پیام