شوره گز گیاهی با پوست خاکستری متمایل به سفید و گل‌هایی از اسفند تا اردیبهشت
به گزارش پایگاه خبری گلونی؛ شوره گز را در جنوب ایران «اثل» «باهو گزا» و «گز شاهی» نیز می‌نامند.
نام: شوره گز
نام علمی: Tecoma stans
نام محلی: سور گز
خانواده: تاماریکاسی
گونه: تاماریکس
پراکنش: روستای ننه باغو
روش تکثیر: کاشت بذر
گیاه شناسی شوره گز
شـوره گز را در جنوب ایران «اثل» «باهو گزا» و «گز شاهی» نیز می‌نامند.
درختانی به ارتفاع ۱۰ متر و بیشتر که تنه آنها پوشیده از پوست خاکستری متمایل به سفید با شکاف‌های طولی، شاخه‌های جوان و شاخک‌های آویخته و ظاهراً بدون کرک است و رنگ آن سبز متمایل به آبی است.
برگ: برگ‌های شوره گرز سبز متمایل به آبی، بسیار ریز، غلافی شکل و نوکچه‌دار است.
گل: شوره‌گز در اسفند تا اردیبهشت به گل می‌نشیند. گل‌های آن صورتی متمایل به سفید، کوچک و تقریبا بدون پایک است. جنس‌های نر و ماده مجتمع در خوشه‌های پانیکولی شکل با پایگ گوتاه، باریک و بلند است. براکته‌ها گل‌ها را دربرگرفته ولی کوتاه‌تر از آنها هستند. گلبرگ‌ها پهن و دراز، در انتها به هم آمده با رأس گسترده و پرچم‌ها ۵ عدد با میله نازک و نخی و اقع در عمق فرورفتگی‌های دیسک. کلاله گل سه عدد است با واژ تخم مرغی.
قسمت‌های دارویی
هم چوبش و هم میوه‌اش مصرف می‌شود.
مصرف دارویی
خاکستر چوب شوره گز برای جلوگیری از خونریزی اعضاء مفید است.
دو و نیم گرم از میوه آن با دو و نیم گرم گل انار فارسی را اگر دو یا سه بار در روز بخورند، اسهال را قطع می‌کند.
میوه پخته شده شوره گز همراه با مازو و انار جانشین حب‌های جیوه‌ای و چوب چینی است و قرحه‌ها و زخم‌های ناشی از سفلیس و آکله و نمله(نوعی دانه که به بدن می‌زند) را بهبود می‌بخشد.
اشکال دارویی
خاکستر چوب، ضماد میوه و میوه به شکل خوراک.
منبع: واحد آموزش و پژوهش صدا وسیمای مرکز کیش. گیاهان دارویی جزیره کیش، پژوهشگر: بصیره اسدنژاد
پایان پیام
کد خبر : 107975 ساعت خبر : 12:37 ب.ظ