نارگیل درختی از بنادر هند با عمری صد ساله و قامتی ۴۰ متری و میوه همیشگی
به گزارش پایگاه خبری گلونی؛ نارگیل را در جزیره کیش «نارجیل» هم می‌نامند. جوز هند، بادنج و رانج هم نام‌های دیگر این درخت زیباست.
نام: نارگیل
نام علمی: Citrus bigardia
نام محلی: نارجیل
پراکنش: نوار ساحلی
گیاه شناسی نارگیل
نارگیل را در جزیره کیش «نارجیل» هم می‌نامند. جوز هند، بادنج و رانج هم نام‌های دیگر این درخت زیباست. قامت درخت نارگیل، به چهل متر مى‌رسد و در تمام ایام سال داراى میوه هست. زادگاه نارگیل، بنادر و سواحل دریاى هند است و هر چه درخت به دریا نزدیکتر باشد و از آب شور آبیارى شود، میوه آن شیرین‌تر، شادابتر و چرب‌تر مىشود. درخت نارگیل پس از هفت سال بار مى‌دهد و بیش از صد سال عمر مى‌کند. تنه نارگیل به رنگ خاکستری و دارای خطوط افقی است که در واقع جای برگ‌های افتاده است.
برگ
دو بار شانه‌ای با ۴۰ – ۳۰ زوج برگچه به رنگ سبز یا سبز مایل به خاکستری است که در محل اتصال به تنه بسیار ضخیم بوده و دارای دندانک‌های ریز است. برگ‌ها در ابتدا پهن هستند که پس از مدتی از کناره‌ها شکاف خورده و بار شانه‌ای را تشکیل می‌دهند.
میوه
نارگیل، سبز رنگ و پر از آب است. آب آن شیرین و گوارا است. ولى اگر ۲۴ ساعت بماند مانند شراب تخمیر مىشود و پس از چند روز بدل به سرکه مى‌گردد. میوه نارگیل، پس از رسیدن سه پوست دارد. پوست اول قهوه‌اى رنگ بوده و داراى ریشه است.
معمولا این پوست را در آب خیس کرده و بعد مى‌کوبند تا ریشه‌هاى آن جدا شود. با این ریشه‌ها معمولا طناب می‌بافند که در لنگر کشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این طناب در آب شور دریا مقاومت زیاد داشته و پوسیده نمى‌شود و سال‌ها دوام می‌آورد.
پوست دوم آن سخت و چوبى است و با آن کوزه قلیان درست مى‌کنند که به آن نارگیله یا نارجیله گفته می‌شود و به همین مناسبت یکى از نام‌هاى کوزه قلیان نارجیله است. پوست سوم آن چسبیده به مغز است. میوه نارگیل پس از رسیدن ابتدا داراى شیر است، ولى پس از چندى این شیر غلیظ شده و روى مغز به صورت یک جدار چرب رسوب مى‌کند. مغز میوه نارگیل سفید رنگ، شیرین، لذیذ و چرب است.
قسمت‌های دارویی
میوه، پوست میوه، روغن.
مصارف دارویی
خوردن مغز میوه حرارت غریزى و جنسى را زیاد مى‌کند، و نیروى جنسى را تقویت مى‌نماید، بدن را چاق و فربه مى‌نماید، مواد سودایى و بلغمى را از بین مى‌برد و به همین جهت براى بى‌حسى اعضا، فلج، جنون، مالیخولیا و امثال آن نافع است.
نارگیل، کبد را تقویت مى‌کند. براى زخم معده، بواسیر و تقویت کلیه و زیاد شدن ادرار و رفع سردى مثانه و درد آن مفید است.
مغز میوه نارگیل با شکر مولد خون تمیز است و مغز کهنه آن ایجاد مسمومیت کرده، تولید قى و غش مى‌نماید و ضد سم آن پس از شستشوى معده، خوردن میوه‌هاى ترش است.
از مغز میوه نارگیل، روغنى به دست مى‌آید که در صورت تصفیه شدن، همانند روغن گاو است و در ایران غالبا آن را با روغن حیوانى بطور تقلبى مخلوط کرده به فروش می‌رسانند. سوهان قم را بیشتر با روغن نارگیل درست مى‌کنند. در صنعت صابون‌سازى و شامپوسازى روغن مغز نارگیل بهترین روغن است.
سرکه نارگیل
سرکه نارگیل، جهت اخراج کرم معده و کرم کدو مفید است و چون مقدارى مغز نارگیل را در دیگ آبگوشت بیندازند سبب زود پز شدن آن شده و آن را به خوبى مهار مى‌کند. مالیدن خاکستر پوست میوه نارگیل، به دندان، آن را سفید مى‌کند و مالیدن آن به صورت نارگیل با حنا مو را تقویت کرده و از ریزش آن جلوگیرى، کک و مک را از بین مى‌برد و براى جرب و خارش مفید است. رنگ رخسار را باز مى‌کند، مخلوط خاکستر میوه نارگیل با حنا در نسبت مساوی موجب نرمی پوست و تقویت مو می‌شود.
خوردن میوه نارگیل، جهت تقویت حافظه و فهم مفید بوده، درد کلیه و مثانه را تسکین مى‌دهد و بادشکن است. چنانچه بعد از خوردن داروهاى ضد کرم مقدارى روغن نارگیل، خورده شود، در افتادن کرم مؤثر است .
مالیدن روغن کهنه نارگیل، درد کمر و زانو و بواسیر را تسکین مى‌دهد و براى معالجه بواسیر بهتر است روغن کهنه نارگیل، با روغن هسته زرد آلوى تلخ مخلوط کرده و بکار برند.
از ریشه نارگیل، دارویی تهیه می‌شود که برای اسهال مفید است.
اشکال دارویی
به صورت خوراکی، خاکستر میوه، خاکستر پوست میوه، سرکه آب نارگیل.
منبع: واحد آموزش و پژوهش صدا وسیمای مرکز کیش. گیاهان دارویی جزیره کیش، پژوهشگر: بصیره اسدنژاد
پایان پیام
کد خبر : 107951 ساعت خبر : 8:04 ق.ظ