هنر خوس دوزی از صنایع دستی هرمزگان است

به گزارش پایگاه خبری گلونی؛ هنر خوس دوزی شک دوزی کم دوزی از صنایع دستی زیبای هرمزگان است که با دستان هنرمند زنان این ناحیه دوخته می شوند.

خوس دوزی

 هنر خوس دوزی به کمک نوارهای نقره ای باریک و برروی پارچه توری ریز بافت تجلی یافته و گاه ستاره هایی فلزی برروی پارچه می نشانند.

از آن برای تزئین مقنعه، دستار (چادر زنانه) استفاده می شود. پارچه مصرفی معمولاً به رنگ های سیاه، سفید، سبز و زرشکی است که هر دو روی پارچه شکل یکسان دارند.

شک دوزی

نواری است که با نخ های طلایی و نقره ای فلزی بافته می شود و بیش تر برای آستین، لبه و دور یقه پیراهن زنانه مورد استفاده قرار می گیرد.

ابزار کار شامل: هاون چوبی، قرقره، نوار فلزی طلایی و نقره ای است.

کم دوزی

نوعی هنر دستی مخصوص استان هرمزگان است که در شلوار زنانه، پشتی، پارچه های گل دار و روکش لباس استفاده می کنند و به جای نخ معمولی از نخ ابریشم و از زری که بهترین آن نقره است، بهره می برند.

کلاه دوزی

این هنر بیش تر بین ساکنان عرب زبان هرمزگان رواج دارد. بدین ترتیب که به وسیله قالبی ویژه پارچه را با نشاسته آغشته ساخته تا شکل بگیرد.

سپس به وسیله نخ سفید ابریشمی به فاصله معین و با طرح گل های گوناگون، پارچه را به وسیله خار مانند که از نقره نوک تیز است یا خار درخت خرما سوراخ می کردند و پیرامون آن را با ظرافت می دوختند و برای هر طرح و نقشه ای که روی پارچه می دوختند، نامی انتخاب می کردند مانند:

کلا ملباری، بوشهری، جلد ساعتی و مرغ شاه. بهترین گونه آن ها، کلاه مرغ شاه بود ؛ همه گونه های کلاه را «کلاه نجومی» می گفتند.

سوزن دوزی

سوزن دوزی که در ناحیه بشاگرد رایج است. نوع دیگر از رودوزی است که فقط در بخش “بشاگرد” و توسط زنان و دختران روستایی به شیوه زنان بلوچ انجام می گیرد و دلیل آن نزدیکی منطقه به استان سیستان و بلوچستان است.

چادرشب بافی

چادرشب بافی یا “کاربافی” از دیگر صنایع دستی استان هرمزگان است که در روستاهای کلیبی و سرریگان از توابع میناب و روستاهای سیروئیه, احمدیه و فارقان رواج دارد و صنعتگران این رشته در تمام طول سال به فعالیت اشتغال دارند.

منبع: واحد آموزش و پژوهش صدا و سیمای مرکز کیش. پژوهشگر: محمد جاسم پور

پایان پیام