آقای صفی یزدانیان تمام قد به احترام شما می‌ایستم؛ ناگهان درخت از نگاه مهدی یزدانی خرم

آقای صفی یزدانیان تمام قد به احترام شما می‌ایستم؛ ناگهان درخت از نگاه مهدی یزدانی خرم

پایگاه خبری گلونی:  سلام آقای صفی یزدانیان، من امروز جمعه دوازدهم بهمن ماه سالِ ۱۳۹۷ خورشیدی در پردیس سینمایی ملت کنار انبوهی منتقد و سینماکار فیلم شما را دیدم با نام «ناگهان درخت».

آقای صفی یزدانیان این فیلم چنان جان و ذهن‌ من را درگیر کرد که تمام قد به احترامِ شعور، دانش، تکنیک و فکر هنری‌تان می‌ایستم و دست می‌زنم.

فیلمی که شاید برخی کند، کم‌داستان یا هرچه دیگر خوانده باشندش اما چه باک که تمام این نظرات هیچ توجیه زیبایی‌شناسانه‌ای حداقل برای من ندارد.

شما فیلمی ساخته‌اید مملو از تکه‌های زمان، فیلمی که هم گوشه‌چشمی به ادبیات دارد، هم نقاشی، هم تاریخِ سیاسی ما.

نوع قاب‌بندی‌ها و ترکیبِ رنگ‌های‌تان کنار تقطیع‌های زمانی شگفت‌انگیز من را شیفته‌ این فیلم‌کرد.

استفاده از مدیوم و مفهوم عکس و حضور گذشته را به عنوان حفره‌ای مکنده در فیلم به شکلی آوانگارد اجرا کرده‌اید.

شما ضد داستان را می‌شناسید، شما انسان معناباخته‌ خود را که در اشتیاق گذشته‌ مادران و حسرت آینده‌ فرزندان‌اش می‌سوزد ترسیم کرده‌اید.

معنای مادر در فیلم شما گره خورده با کهن‌سالی ناگزیری که زوال را به عنوان امری زیبا متصور می‌شود.

محتوای معنایی فیلم شما حسرتی‌ست در باب زمان و اشتیاقی برای زنده‌گی و البته حیرتی از ترکیب این دو.

آقای صفی یزدانیان شما با کُند کردن ریتم فیلم مخاطب کم‌حوصله را متوجه سکونی می‌کنید که زمان اخته آن را رقم زده.

ناگهان درخت و شباهتش با فیلم در جست و جوی زمان از دست رفته

پیمان معادی فیلم شما شباهت عمیقی دارد به مارسل «در جست‌و‌جوی زمان از دست رفته» منتها با این تفاوت که او منفعل است و تنها حرکت‌اش برای فاعل‌بودن نیز آن فرجامِ تراژیک را دارد.

مردی در میانه‌ دو زن. مادر، هم‌سر. مردی که در سال‌های دهه‌ شصت به زندان می‌افتد و آن‌جا ذهن‌اش است که او را زنده نگه می‌دارد…

راستی فیلم‌تان فرجام  رابطه‌ رومن‌گاری و مادرش را هم تداعی می‌کند. میل بازگشت به رَحِم. میل پسرماندن.

آقای صفی یزدانیان بی‌تردید ممکن است بسیاری به هر دلیلی فیلمِ شما را دوست داشته یا نداشته باشند…

این امری‌ست علی‌السویه، اما برای من در مقام مخاطبی عادی که سعی می‌کند «سلیقه»‌ای نظردادن را کاملن نادرست اعلام‌کند

و تاکید که حرف‌زدن درباره‌ اثر هنری به دانش در حوزه‌ «زیبایی‌شناسی» نیاز دارد، این فیلم یک اثر فکردار است.

به خاطر استفاده از امکانات رنگ، زمان و البته سرنوشت‌ انسانی از طبقه‌ متوسط.

شما این انسان را در دو وضعیت فردی و اجتماعی قرار داده‌اید و او را دست‌خوش حفره‌ای بین نوجوانی و جوانی‌اش کرده‌اید.

انقلاب و جنگ. او درمی‌یابد فرزندش لذتِ مُردن را نمی‌چشد چون به دنیا نمی‌آید…

پایان پیام