استفاده از پساب به عنوان یک منبع جایگزین برای تأمین آب می‌تواند موثر باشد

استفاده از پساب به عنوان یک منبع جایگزین برای تأمین آب می‌تواند موثر باشد

به گزارش پایگاه خبری گلونی، اندیشکده تدبیر آب ایران جزوه‌ای منتشر کرده است با نام پساب، منبع بهره‌برداری‌نشده.

این مقاله ترجمه‌ای است از:

WWAP (United Nations World Water Assessment Programme). 2017. The United Nations World Water Development Report 2017. Wastewater: The Untapped Resource. Paris, UNESCO. Executive Summary

این ترجمه را در چند بخش در گلونی بخوانید:

استفاده از پساب به عنوان یک منبع جایگزین برای تأمین آب

استفاده از پساب تصفیه‌نشده یا رقیق‌شده برای آبیاری، سابقه درازی دارد.

آب بازیافتی نیز فرصت‌هایی را برای تأمین پایدار و مطمئن آب برای صنایع و شهرها فراهم می‌آورد، به ویژه در شرایطی که شمار رو به رشدی از شهرها بر منابع دورتر/ یا جایگزین آب برای تأمین تقاضای فزاینده اتکا دارند.

به طور کلی، استفاده مجدد آب، اگر مکان استفاده مجدد به نقطه تولید نزدیک باشد، به یک گزینه توجیه‌پذیرتر از نظر اقتصادی تبدیل می‌شود.

تصفیه پساب تا کیفیتی که برای مصرف‌کننده قابل قبول باشد (یعنی تصفیه مطابق نوع مصرف) پتانسیل بازیابی هزینه را افزایش می‌دهد.

استفاده از پساب، زمانی که قیمت‌های آب شیرین نیز هزینه فرصت استفاده از آب شیرین را منعکس سازد و بهای آلودگی، هزینه حذف آلاینده‌ها از پساب را بازتاب ‌دهد، رقابتی‌تر می‌شود.

استفاده برنامه‌ریزی‌شده از پساب تصفیه‌شده (و تا اندازه‌ای تصفیه‌شده) برای خدمات اکوسیستم می‌تواند کارآیی منبع را افزایش دهد و منافعی را برای اکوسیستم‌ها به شکل کاهش برداشت آب شیرین، بازچرخانی و استفاده مجدد از مواد مغذی، امکان ادامه بقای شیلات و دیگر اکوسیستم‌های آبی با حداقل‌کردن آلودگی آب، و تغذیه آبخوان‌های خالی‌شده را فراهم آورد.

بازیابی فرآورده‌های جانبی مفید

از پتانسیل فراوان پساب به عنوان یک منبع برای تولید انرژی و مواد مغذی نیز کمتر بهره‌برداری شده است.

انرژی می‌تواند به شکل بیوگاز، برای گرمایش/ سرمایش و تولید برق بازیابی شود.

تکنولوژی‌هایی برای بازیابی انرژی در محل از طریق فرایندهای تصفیه لجن/ بیوجامدات و یکپارچه با تصفیه‌خانه‌های فاضلاب وجود دارد.

بدین ترتیب، این قبیل تأسیسات می‌توانند از مصرف‌کنندگان عمده انرژی به خنثی‌بودن انرژی، یا حتی به تولیدکنندگان انرژی تبدیل شوند.

بازیابی انرژی همچنین می‌تواند به تأسیسات در کاهش هزینه‌های عملیاتی و رد پای کربن کمک کند، و افزایش جریان درآمدی را در قالب ساز و کار اعتبار کربن و مبادله کربن امکان‌پذیر می‌سازد.

همچنین فرصت‌هایی برای بازیابی ترکیبی انرژی و مواد مغذی وجود دارد.

بازیابی انرژی در بیرون از محل، با خاکسترسازی لجن در تأسیسات مرکزی از طریق فرایندهای حرارتی تصفیه صورت می‌گیرد.

تکنولوژی‌های بازیابی نیتروژن و فسفر از فاضلاب یا لجن فاضلاب در حال پیشرفت است.

بازیابی فسفر در تأسیسات تصفیه در محل، مانند مخزن‌های فاضلاب و توالت‌ها با تبدیل لجن فاضلاب به کود ارگانیک یا ارگانیک- معدنی می‌تواند از نظر فنی و مالی توجیه‌پذیر باشد.

افزون بر این، ریسک آلاینده شیمیایی در لجن دفعی، نسبتاً پائین‌تر از بایوجامدات فاضلاب است.

به نظر می‌رسد که جمع‌آوری و استفاده از اوره  به مؤلفه فزاینده مهمی در مدیریت اکولوژیکی پساب تبدیل خواهد شد، چون حاوی ۸۸ درصد نیتروژن و ۶۶ درصد فسفر یافت‌شده در فضولات انسانی است.

این دو، اجزای اساسی رشد گیاه هستند.

با پیش‌بینی کمیاب‌شدن یا حتی اتمام منابع معدنی فسفر در دهه‌های آتی، بازیابی آن از پساب جایگزین واقع‌بینانه و شدنی به شمار می‌آید.

پایان پیام