برنامه عصر جدید احسان علیخانی موبه‌مو از نمونه خارجی کپی شده به جز یک مورد
پایگاه خبری گلونی؛ محسن فراهانی: مجموعه برنامه عصر جدید با موضوع استعدادیابی در حوزه‌های ورزشی، سرگرمی و هنری با اجرای احسان علیخانی در ۵۲ قسمت ۷۰ دقیقه‌ای دیشب پخش خود را از شبکه سه سیما آغاز کرد.
در این برنامه استعدادیابی که موبه‌مو از نمونه‌های خارجی الگوبرداری شده است چهار داور حضور دارند و استعداد شرکت کننده‌ها را می‌سنجند.
رویا نونهالی (بازیگر)
آریا عظیمی‌نژاد (آهنگساز)
بشیر حسینی (استاد دانشگاه)
امین حیایی (بازیگر)
شب گذشته اولین قسمت برنامه عصر جدید از شبکه سه سیما پخش شد و امروز کلیپ بخش‌هایی از آن در شبکه‌های مجازی ردوبدل می‌شود.
برنامه‌ای که به دلیل ذات جذاب بودن چنین برنامه‌هایی بدون شک به زودی جزو پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون خواهد شد.
احسان علیخانی هم از تیم قوی برنامه‌سازی همیشگی خود برای هرچه جذاب‌تر شدن این برنامه کمک گرفته است.
در این برنامه باز هم شاهد دکورهای آن‌چنانی و تیتراژ‌های متفاوت و… هستیم. منتها فقط متفاوت با برنامه‌های داخلی.
اگر برنامه‌های استعدادیابی خارجی را دیده باشید و با حتا اگر در اینستاگرام و دیگر شبکه‌های اجتماعی کلیپ‌هایی از آن‌ها دیده باشید، بلافاصله پس از دیدن برنامه عصر جدید از شباهت ساختاری و محتوایی و ظاهری این برنامه با نمونه‌های خارجی شگفت زده خواهید شد.
عصر جدید موبه‌مو شبیه به America’s Got Talent و The X factor است و مخاطب یک آن احساس می‌کند تلویزیون ایران دارد یکی از این برنامه‌ها را پخش می‌کند.
نه تنها دکور برنامه و نحوه‌ی چینش میز داوران و نحوه‌ی رای‌گیری و چارچوب و قوانین برنامه شبیه به نمونه‌های خارجی است بلکه حتا اجرای شرکت‌کننده‌ها و موضوعات استعداد آن‌ها هم سعی شده شبیه به نمونه خارجی باشد.
این که یک برنامه تلویزیونی ایده‌ی خود را از نمونه‌های دیگر بگیرد هیچ ایرادی ندارد.
در تمام دنیا هم شاهد چنین اتفاقاتی بودیم و خواهیم بود.
این که یک برنامه از روی ایده و سبک و سیاق یک برنامه دیگر ساخته شود هیچ مشکلی ندارد.
اما این که دکمه‌ی رای داورها و چراغ روی میز آن‌ها هم موبه‌مو شبیه به برنامه خارجی باشد هیچ توجیهی ندارد.
یعنی اگر چراغ روی میز داوران به شکل ضربدر یا حرف X نبود، نمی‌شد استعداد کسی را سنجید؟
اگر شبیه به تیک بود اتصالی می‌کرد و روشن نمی‌شد؟
ما هرچه قدر از شباهت‌های عصر جدید با برنامه‌های خارجی بگوییم کم گفتیم و تا خودتان نبینید عمق موضوع را درک نمی‌کنید.
اما عصر جدید یک تفاوت جدی هم با دیگر برنامه‌های سبک خود دارد.
آن تفاوت این است که در دیگر برنامه‌ها مجری به شکل یک رئیس‌الرئسا، دانای کل و حاکم مطلق، حضور ندارد.
مثلاً در America’s Got Talent سایمون کاول خودش به عنوان یک داور حضور دارد و نه یک حاکم و رئیس برنامه.
احسان علیخانی در برنامه عصر جدید یک میز بزرگ و مجزا برای خود کنار گذاشته و همچون یک حاکم بر حوزه‌ی استحفاظی خود حکمرانی می‌کند.
ابن تنها تفاوت برنامه عصر جدید با نمونه‌های خارجی است و اتفاقاً اصلا ایده‌ی خوبی نیست.
ای کاش سازندگان برنامه عصر جدید این یک مورد را هم از همان نمونه‌های خارجی الگوبرداری می‌کردند.
در پایان می‌توان گفت شکی نیست که این برنامه جزو برنامه‌های پربیننده تلویزیون خواهد شد.
برنامه‌ای که با حمایت مالی یک بانک بزرگ تهیه و پخش می‌شود.
تیتراژ این برنامه با نشان دادن مسجد و آداب و رسوم و نواحی مختلف ایران آغاز می‌شود اما در خود برنامه هیچ نشانی از ایرانی بودنش وجود ندارد. به جز همان عشق میز ریاست بودن ما ایرانی‌ها.
پایان پیام