قدیمی ترین استخوان انسان در لهستان کشف شد؛ استخوان را یک پرنده بزرگ هضم کرده است
استخوان‌ها فاش کردند که کودک غارنشین را یک پرنده غول پیکر ماقبل تاریخ خورده است.
به گزارش پایگاه خبری گلونی تا همین اواخر، قدیمی‌ترین فسیل باقی مانده از انسان که در لهستان کشف شد، سه دندان آسیای پیدا شده در غار Stajnia در ارتفاعات Krakow-Czestochowa بود.
قدمت آن دندان‌های آسیا بین ۴۲-۵۲۰۰۰ سال برآورد شده است.
قدمت آن اکتشاف اخیرا از بین رفته است. یک جفت استخوان انگشت متعلق به یک کودک جوان غارنشین در غار Ciemna لهستان یافت شده است.
به نظر می‌رسد که استخوان‌ها توسط یک پرنده بزرگ هضم شده‌اند و حدود ۱۱۵۰۰۰ سال تخمین زده می‌شوند.
قدیمی ترین استخوان انسان
این شناسایی توسط دکتر Anita Szczepanek از دانشگاه Jagiellonian در Krakow و پروفسور Erik Trinkaus از دانشگاه واشنگتون تایید شده است.
دانشمندان متوجه شدند که استخوان‌ها به شکل ضعیفی نگهداری شده‌اند و بسیار متخلخل و پوشانده از حفره‌های کوچک بودند.
تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهند که این نتیجه عبور از سیستم گوارش یک پرنده بزرگ است.
پروفسور Pavel Valde-Nowak از موسسه باستان شناسی دانشگاه Jagiellonian گفته است که این نخستین نمونه شناخته شده از عصر یخبندان است.
او معتقد است که پرنده حمله کرده و بخشی از یک کودک کوچک را خورده است یا ممکن است کودک را از قبل مرده پیدا کرده و سپس آن را خورده است. هردو احتمال به طور مساوی محتمل است.
به دلیل وضعیت ضعیف نگهداری استخوان‌ها دانشمندان نمی‌توانند هیچ DNA از آنها استخراج کنند ولی دانشمندان به راحتی می‌گویند که استخوان متعلق به یک انسان‌های اولیه (غارنشین) است؛
طبق گفته پروفسور Valde-Nowak استخوان‌ها از آنچه که در یک زمان قسمت عمیق غار بوده آمده‌اند که همچنین شامل ابزار سنگی غارنشینان نیز می‌شود.
ممکن است انسان‌های اولیه در واقع در غار زندگی می‌کرده‌اند یا فقط به صورت فصلی از آن استفاده می‌کردند.
قدیمی ترین استخوان انسان در لهستان کشف شد
در واقع استخوان‌ها چند سال پیش کشف شدند که با بسیاری از استخوان‌های حیوانی مخلوط شده بودند، اما دانشمندان فقط اخیربه تجزیه و تحلیل آنها پرداختند و نتیجه نشانگر آن بود که این استخوان‌ها بقایای انسان هستند.
این اکتشاف حتی از تکه‌های تک استخوانی پیش از انسان که در لهستان پیدا شد نیز مهم‌تر است.
به گفته BestNews، پرنده‌ای که استخوان‌ها را خورده است احتمالا یک پرنده غول پیکر ترسناک بوده است.
دانشمندان بر این باورند که این گونه از پرندگان حدود شصت سال پس از برخورد شهاب سنگ با جایی که دایناسورها قبلا آن نقطه را داشتند، در صدر زنجیره ی غذایی قرار گرفتند.
بازسازی پرنده phorusrhacid Llallaavis از Pliocene آرژانتین.
عکس از Rextron CC BY-SA 4.0
۱۷ گونه از خانواده پرنده ترور وجود داشت که در آن زمان شایع بودند و رژیم غذایی آنها بیشتر پستانداران گیاهخوار بود.
در حالی که دانشمندان بر این باورند که بیشتر پرندگان حدود یک میلیون سال قبل یکی پس ازدیگری از بین رفته‌اند، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد حداقل برخی از گونه‌های آنها تا حدود ۱۰،۰۰۰ سال پیش هنوز در اطراف وجود داشتند.
مقایسه بین ۴ گونه از پرنده ترور و یک انسان
- Dinornis novaezelandiae
۳ متر قد
- Emeus crassus
۱٫۸ متر قد
- Anomalopteryx didiformis
۱٫۳ متر قد
- Dinornis robustus
۳٫۶ متر قد
آن استخوان‌ها هیچ جایی نزدیک به قدیمی‌ترین بقایای فسیل انسان که تا به حال کشف شده وجود ندارند.
در سال ۱۹۷۴ یک تیم باستان شناسان در اتیوپی یک اسکلت دفن شده در یک لایه از رسوب یافتند که برآورد می شود حدود ۳٫۲ میلیون سال قدمت داشته باشد.
به نظر می‌رسید که اسکلت کوچک با توجه به اندازه آن زن باشد و اسم لوسی برای آن انتخاب شد.
لوسی گونه‌ای جدید از انسان اولیه بود که بسترهای جدیدی را برای پژوهش دانشمندان فراهم کرد.
حتی در اروپا فسیل‌های انسانی وجود دارد که قدمت آنها به یک میلیون سال قبل بازمی‌گردد.
به گفته ScienceAlert، تحقیقات جدید اذعان دارند که انسان‌ها حتی قبل از تکامل خود در آفریقا ممکن است در اروپا رشد کرده باشند.
محققان تجزیه و تحلیل های عمیقی را بر روی یک استخوان فک فسیل شده از یونان و یک دندان آسیا از بلغارستان انجام دادند.
فسیل‌ها مربوط به گونه‌ای شناخته شده به نام hominid بودند که پس از استفاده از پرتونگاری‌های میکرورایانه ای و بازسازی‌های ۳D دانشمندان شباهت‌هایی را بین استخوان‌ها در انسان‌های مدرن و اجدادشان کشف کردند.
اما این حقیقت همچنان باقیست که فسیل‌های ثبت شده از انسان کامل نیستند و ما فقط یک ایده مبهم از زمان، مکان و چگونگی پیشروی انسان در اولین مراحل تکامل که ما را از میمون و دیگر hominid ها جدا کرد، داریم.
به همین خاطر است که هر اکتشافی که شبیه به اکتشاف لهستان باشد مهم است چرا که همه ی آنها ما را در از بین بردن ابهامات درباره چگونگی تکامل انسان یاری می‌کنند.
پایان پیام
ترجمه از: فهیمه محمدی