چیزی که در لرستان و خوزستان اتفاق افتاده یک فاجعه بزرگ و وحشتناک است

چیزی که در لرستان و خوزستان اتفاق افتاده یک فاجعه است

پایگاه خبری گلونی آراز صالحی: می‌دانم ، از بس که ابعادش بزرگ است و عظیم در مخیله‌تان نمی‌گنجد.

می‌دانم ، از بس که بی‌نهایت است و بی‌حد و حصر غیر قابل باور شده است.

می‌دانم ، از بس که غیرقابل شمارش و غیرقابل اندازه‌گیری است باورش نمی‌کنید.

آن‌قدر که تا قبل از این همه آنچه را که امروز برابر چشم‌مان اتفاق میافتد توی فیلم‌ها، روی پرده نقره‌ای نشان‌مان داده‌اند باورش نمی‌کنیم.

انگار دیگر ذهن‌مان مجاز و واقعیت را تمییز نمی‌دهد.

اما این دفعه با همیشه فرق می‌کند. این بار دیگر چراغی در کار نیست که با روشن شدنش نفس راحتی بکشی و پیش خودت بگویی :

خب! همه‌اش فیلم بود.

چیزی که در لرستان و خوزستان اتفاق افتاده یک فاجعه است

آ‌‌‌ن‌چه امروز در لرستان و خوزستان اتفاق افتاده نه حادثه است، نه رخداد، نه رویداد و نه هیچ‌چیز دیگری از این دست که فقط یک فاجعه است، فاجعه.

هرچند که فاجعه هم مرزهای معنایی‌اش تنگ می‌شود در قبال آنچه که بر این سرزمین و مردمانش می‌رود.

ظرف معنایی فاجعه لبریز می‌شود وقتی از یک آبادی هیچ و مطلقا هیچ برجای می‌ماند.

وقتی یک شبه، به یکباره هر آنچه که یک عمر ساختی و داشتی همه از کفت میرود.

رنگ به روی فاجعه نمی‌ماند وقتی یک شبه از یک خانواده تنها دختر بچه‌ای برجای می‌ماند.

فاجعه قالب تهی میکند در مقام یک شهر غرق شده، یک شهر شسته شده، یک شهر پاک شده.

چیزی که در لرستان و خوزستان اتفاق افتاده یک فاجعه است

یک شهر پاک شده از برق، گاز، ساختمان، تلفن، جاده و هرچه که لازمه معنای یک شهر است.

شهری عاری از هرگونه زیر ساخت.

باور کنیم این فاجعه دهشتناک را در قبال شهرهایی که خانه‌هاشان روی زمین خوابیده‌اند و رویشان را خروار خروار گل و لای پوشانده.

باور کنیم که این یک فاجعه انسانی‌ست در قبال هزاران هزار زن و مرد و کودکی که جز لباس تنشان چیزی در کفشان نمانده.

پای برهنه جانشان را برداشته و آواره شده‌اند.

باورتان بشود که هزاران خانه خراب شده، هزاران نفر آواره شده اند، هزاران نفر جز شرافت چیزی برایشان باقی نمانده است.

هزاران هزار نفر به سوگ نشسته‌اند و باورتان بشود که با این‌همه آب که بر سرمان ریخته فاجعه هنوز تشنه است.

باور کنید چیزی که در لرستا و خوزستان اتفاق افتاده یک فاجعه است و فاجعه هنوز مترصد رسیدن به اعماق بیشتری است.

که تا باورمان نشود از عمق فاجعه کاسته نمی‌شود که تا باورمان نشود دوباره شهری زنده نخواهد شد.

پایان پیام