ساسی مانکن به جای شجریان، نتیجه محتوای بیخریدار فرهنگی است
ساسی مانکن به جای شجریان، نتیجه محتوای بی خریدار فرهنگی
پایگاه خبری گلونی امیر پروسنان: نسل دهه هشتاد و نود، نسلی هستند که با آهنگهای ساسی مانکن بزرگ شدند.
نسلی که حتی اسم خوانندههایشان هم مثل خوانندههای کودکی دهه پنجاه و شصت نیست و سبک و سیاق خودش را دارد.
ترانههایی که این نسل شنیده از دو حالت خارج نیست؛ یا در حال نفرین کردن یار است یا بدون محتوا و فقط قافیه را جور کرده و قصدش شادی است.
تا اینجای ماجرا هیچ چیز عیب و ایرادی ندارد. یعنی نه ترانههای سراسر نفرین عیبی دارد و نه ترانه بیمحتوایی که میخواهد تکانی بدهد!
مشکل از جایی آغاز میشود که نسل پنجاه و شصتیها میخواهند اینها را با خودشان مقایسه کنند و مثلا بگویند ما شجریان و فرهاد و غیره میشنیدیم و اینها ساسی مانکن.
اینجای ماجرا دیگر قیاس مع الفارق است. یعنی نباید شرایط سالهای دهه شصت و هفتاد را که هم نوار کاست ممنوع بود و هم ویدیو و هم خیلی چیزهای دیگر، با اکنون مقایسه کرد که هر ترانهای را میشود با یک کلیک ساده دانلود کرد و شنید.
از طرفی محتوای فرهنگی هم اهمیت دارد؛ محتوایی که باز هم توسط دهه پنجاه و شصتیها تولید میشود که در زمان خود دچار محدودیتهای فراوانی بودند.
در نتیجه همان آمال و آرزوها را با خود حمل کردند و به اینجا رسیدند و قصد دارند نسل هشتاد و نود را جوری بار بیاورند که دلشان میخواسته خودشان آنطور باشند و نشدند!
ساسی مانکن به جای شجریان
نتیجه محتوای بی خریدار فرهنگی
محتوای فرهنگی که این روزها تولید میشود از نظر عدهای که دست اندرکار ماجرا هستند، بدون اشکال است.
اما موضوع اینجاست که طرفداری میان نسل جدید ندارد و در نتیجه بدون خریدار باقی میماند و نتیجهاش میشود اینکه کودکان دبستانی میخوانند: «بدنو ببین جون بابا!»
برخورد با این دانش آموزان یا معلمها یا مسئولان مدرسهها چاره کار نیست؛
چاره این است که به عقب برگردیم و شیوه تولید محتوای فرهنگی را تغییر بدهیم.
چاره این است که به جای سد ساختن در برابر تکنولوژی، پا به پای آن پیش رفته و فرهنگ خودمان را تبلیغ کنیم.
چاره این است که دلمان برای داشتههای سرزمینمان بسوزد و افرادی که دلسوز فرهنگ نیستند را به عنوان مسئول انتخاب نکنیم.
چون تولید محتوای بیخریدار، در نهایت نتیجهای این چنینی خواهد داشت.
پایان پیام
کد خبر : 120659 ساعت خبر : 11:02 ق.ظ