وقتی گرین و قالی کوه و هشتادپهلو لرستان با تنوع زیستی گیاهی و جانوری منحصر به فرد، هنوز منطقه حفاظت‌شده نیستند چگونه می‌شود از آنها برابر عوامل تخریب‌گر محافظت کرد؟
پایگاه خبری گلونی محمد پورخداداد: وقتی گرین، قالی‌کوه و هشتادپهلو لرستان با تنوع زیستی گیاهی و جانوری منحصر به فرد، هنوز منطقه حفاظت‌شده نیستند چگونه می‌شود از آنها برابر عوامل تخریب‌گر محافظت کرد؟
امروز ۱۷ ژوئن به عنوان روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی نامگذاری شده است و این روز در کشورهای مختلف گرامی داشته می‌شود.
بیابان‌زایی می‌تواند در اثر عوامل طبیعی و یا انسانی صورت بگیرد. هرچند سهم طبیعت در بیابانی شدن بسیار کمتر از دخالت‌های انسان است.
ایران نیز یکی از کشورهایی است که به‌شدت در معرض بیابانی‌شدن قرار گرفته است.
بیش از ۸۰ درصد این سرزمین از آب‌وهوایی گرم خشک برخوردار است که مهم‌ترین عامل در سرعت بخشیدن به روند بیابان‌زایی در ایران است.
اما بیابان در مناطق کوهستانی و معتدل ایران هم در حال پیشروی است. لرستان که در زاگرس میانی قرار دارد و هوای معتدل و رودهای خروشانی دارد هم در معرض شدید بیابان‌زایی قرار دارد.
در این استان انبوه‌ترین جنگل‌های بلوط وجود دارد که در اثر عوامل مخرب انسانی در حال نابودی و در نهایت تبدیل شدن به بیابان هستند.
اگر عوامل بیابان‌زایی و تخریب طبیعت را تقسیم‌بندی کنیم بهتر می‌شود در مورد آن صحبت کرد.
مهم‌ترین این عوامل انسانی شخم اراضی در جهت شیب، بهره برداری نادرست از زمین‌های کشاورزی، استفاده‌ی افراطی از کود و سموم شیمیایی، چرای مفرط و بیش از ظرفیت از مراتع و جنگل‌ها، بهره‌برداری‌های بی‌رویه از جنگل‌ها و جنگل‌تراشی، بهره‌برداری بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی که منجر به شوری آب و درنهایت شوری خاک می‌شود، تبدیل نابخردانه‌ی اراضی منابع ملی و جنگل‌ها به زمین کشاورزی و مناطق مسکونی.
با کمی دقت می‌فهمیم که همگی این عوامل و حتی بیش از این در لرستان وجود دارد و در حال بیشتر شدن است.
هنوز با وجود پیشروی بیابان به سمت غرب کشور و دادن هشدارهای فراوان توسط کارشناسان محیط زیست، درصد بالایی از لرستان بدون حفاظت رها شده است.
وقتی گرین و قالی کوه و هشتادپهلو لرستان با تنوع زیستی گیاهی و جانوری منحصر به فرد، هنوز منطقه حفاظت‌شده نیستند چگونه می‌شود از آنها برابر عوامل تخریب‌گر محافظت کرد؟
در این مناطق تخریب به شدت انجام می‌شود کسی هم معترض تخریب‌گران نیست.
از مردم تا مسئولان همه دست روی دست گذاشته‌اند و به جز شعارهای همیشگی و برنامه‌های بی‌سرانجام، گامی برای نجات جنگل‌ها و مراتع برداشته نمی‌شود.
سرعت تخریب جنگل‌ها و پیشروی بیابان از برنامه‌های ناقص و کم‌توان ما برای مقابله با تخریب منابع طبیعی بسیار بیشتر است.
با ادامه این روند دیرزمانی طول نمی‌کشد که استان‌های غربی کشور هم مانند بخش‌های زیادی از سیستان و بلوچستان، خراسان، کرمان و سایر نقاط کویری کشور جای مناسبی برای زندگی نباشد.
عکس حبر از منطقه هشتادپهلو است. وارک.
پایان پیام