از میشل یاد بگیریم و قصه خودمان را بازگو کنیم
این روزها کتاب «میشل شدن» از «میشل اوباما» را می‌خوانم و با خودم فکر می‌کنم کاش همه ما یاد بگیریم و قصه خودمان را بازگو کنیم.
پایگاه خبری گلونی انوشه میرمجلسی: از وقتی یادم می‌آید، نوشته‌ام. از روزهای دفترچه خاطرات قفل‌دار تا وبلاگ.
از فیس‌بوک تا اینستاگرام. از توئیتر تا خدا می‌داند کجا. اما مدتی است کم می‌نویسم و این کم نوشتن، عمدی است.
به انزوای خودخواسته‌ای خزیده‌ام که لذت‌بخش است. به سکوت و تماشایی رسیده‌ام که سرشار فریاد است.
به فکر و فکر و فکر تا آنجایی که سرم سوت می‌کشد و ذهنم قفل می‌کند.
گاهی می‌روم سراغ وبلاگ‌هایم. نوشته‌های قدیم را بالا و پایین می‌کنم.
خودم را در خط به خط نوشته‌هایم جستجو می‌کنم. چهره‌ام را به یاد می‌آورم و رویاهایم را مرور می‌کنم. دنبال خودم می‌گردم.
راه طولانی و سختی را طی کردم. یادآوری روزگار هر بار یادم می‌اندازد که چقدر جان‌سخت بوده‌ام و چقدر جسور، پرتلاش و پر رویا زیسته‌ام.
من آدم هیاهو نبوده‌ام. اما همه عمر برای رویاهایم جنگیده‌ام. از ریز تا درشت.
من با همین‌ها تعریف می‌شوم. ریزترین جزئیاتی که شاید فقط برای خودم باارزش باشد.
گمان می‌کنم همه ما نیاز داریم به تعریف وسیع و جامعی از خودمان برسیم؛ بدون ترس از قضاوت یا نگاه دیگران. رسالت ما در زندگی شاید همین باشد.
از میشل یاد بگیریم و قصه خودمان را بازگو کنیم
این روزها کتاب «میشل شدن» از «میشل اوباما» را می‌خوانم و با خودم فکر می‌کنم کاش همه ما یاد بگیریم و قصه خودمان را بازگو کنیم.
با همه جزئیاتش. به شدت خواندن این کتاب را توصیه می‌کنم.
این کتاب فراتر از خاطرات سیاسی‌بودنش، یک یادنامه است از «زندگی» با همه جزئیات جذاب یا مزخرفش.
این نشانه‌ی قدرت شماست اگر اجازه دهید شناخته شوید و شنیده شوید و داستان منحصر به‌فرد خود را داشته باشید و از صدای واقعی خود استفاده کنید، و نشانه‌ی بزرگ‌منشی شماست اگر بخواهید دیگران را بشناسید و صدای آنها را بشنوید، و این گونه من، من شدم!#میشل اوباما pic.twitter.com/aWe36qG3RH
— Zahra Joya (@ZahraJoya) August 2, 2019
پایان پیام
