فغانی برای همیشه به استرالیا می‌رود و من او را درک می‌کنم
پایگاه خبری گلونی رضا ساکی: علیرضا فغانی درمورد مهاجرتش به خبرآنلاین می‌گوید: «اگر موقعیتش فراهم شود برای تحصیل بچه‌ها و آینده بهترشان، به فکر مهاجرت هستم و امیدوارم که برای ترم زمستان این اتفاق میسر شود. کارهای من هم در حال انجام شدن است و می‌خواهم مهاجرت کنم.»
این روزها در آستانه چهل‌سالگی با تک‌تک این کلمات ارتباط برقرار می‌کنم.
من در ایران مانده‌ام و هر روز که از خواب برمی‌خیزم می‌جنگم برای فردا. اما تک‌تک آن چه فغانی گفته است را باور دارم و درک می‌کنم و می‌پذیرم.
واقعیت این است که نه فقط فغانی که بسیاری دیگر هم اگر موقعیتش فراهم شود برای تحصیل بچه‌ها و آینده بهترشان مهاجرت خواهند کرد.
مانند همه کسانی که اگر موقعیتش فراهم شود به شهرهای بزرگ به‌ویژه تهران خواهند آمد تا از مواهب آن بهره‌مند بشوند.
فغانی لابد به جز تحصیل و آینده فرزندانش دلایل دیگری هم برای مهاجرت دارد.
دلایلش ساده است. کافی است کمی فوتبالی باشید تا دلایل او را بدانید.
فغانی برای همیشه به استرالیا می‌رود و من او را درک می‌کنم
نخبه‌کشی هست. این حرف نه دیگر سیاه‌نمایی است و نه اغراق است.
همه می‌دانیم که گاه راه برای پیشرفت بسته می‌شود و برخی حوصله مبارزه ندارند و برخی در مبارزه برای بقا خسته می‌شوند و می‌روند.
فغانی احتمالا فحش خواهد خورد اما می‌رود برای آینده بهتر.
شاید در جام‌جهانی پیش‌رو باعث افتخار وطنش بشود.
شاید حالا که می‌تواند پول دربیاورد و همچنان شهرت دارد باید کاری برای خانواده‌اش انجام بدهد.
کار فغانی تکرار کاری است که سال‌هاست برخی هنرمندان و بازیگران سینما و اهالی فوتبال انجام داده‌اند.
تقریبا از آدم‌ها دولتی، نظامی، خصوصی، مجلسی، هنری، ورزشی و… همه وقتی موقعیتش فراهم شده است برای تحصیل بچه‌ها و آینده بهترشان کاری کرده‌اند.
این اتفاق سال‌هاست که می‌افتد.
شما هم باشید همین کار را می‌کنید شاید.
من هم شاید اگر ناگهان شرایط زندگی‌ام عوض بشود این کار را بکنم.
امیدوارم فغانی در استرالیا موفق باشد.
البته او موفق خواهد بود. گفتن ندارد.
پایان پیام
