مسابقات لیگ برتر فوتبال ایران تبدیل به چاله میدان شده است
پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: حاشیه‌های لیگ برتر فوتبال ایران از لیگ‌های آمریکای جنوبی هم بیشتر است. تقریباً می‌شود گفت به جز حاشیه نکته دیگری در این لیگ نمی‌توانیم پیدا کنیم.
حواشی مسابقات لیگ برتر فوتبال ایران
اما چیزی که در فصل پیش و شروع فصل جدید شاهد آن هستیم ایجاد حاشیه به وسیله مدیران باشگاه‌ها برای تیم‌های دیگر است.
در مدیریت باشگاه‌های حاضر در لیگ برتر چیزی به عنوان برنامه‌‌ریزی بلندمدت، توجه به زیرساخت‌ها مثل استادیوم و آکادامی باشگاه وجود ندارد.
باشگاه‌های لیگ برتر بدون این زیرساخت‌ها و برنامه‌های بلندمدت عملاً به یک سری تیم فوتبال تبدیل شده‌اند که سردرگم و بی‌هدف در لیگ شرکت می‌کنند.
به همین دلیل هم بیشتر در بیرون از زمین فوتبال به دنبال نتیجه‌گیری هستند.
یکی از راه‌هایی که باشگاه‌ها برای از میدان به در کردن رقیبان‌شان در پیش می‌گیرند فشار بر کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال برای محروم کردن بازیکنان دیگر تیم‌ها است.
یک مثال که هنوز بحثش داغ است درخواست محرومیت تیم تراکتور برای علیرضا بیرانوند است.
در بازی پرسپولیس و تراکتور بیرانوند در واکنشی که به فحاشی هوادارنماهای تراکتور که از آغاز بازی شروع شده بود حرکاتی انجام داد.
حالا استقلال هم که بازی دربی را در پیش دارد هم وارد این موضوع شده است.
آمادگی روحی و بدنی بیرانوند که او اکنون بهترین بازیکن حال حاضر فوتبال ایران کرده است، می‌تواند برای هر تیمی زنگ خطر باشد.
پس بهتر است او را از از میدان به‌در کنند.
مثال‌ها زیاد است. پرسپولیس و سایر تیم‌ها هم در نوبت‌های دیگر همین روند را در پیش گرفته‌اند.
در حال حاضر همه تیم‌های لیگ برتر از یکدیگر شکایت دارند. هر تیمی هم نوعی شکایت ویژه خود را دارد.
مدیران این تیم‌ها مربیان را هم وارد کارزار کرده‌اند.
این مربیان هم در هر مصاحبه خود به جای پرداختن به مسائل فنی تیم خودی باید همین شکایت‌ها و گلایه‌ها را بازگو کنند.
همه تیم‌های لیگ برتر معتقدند که حق‌شان ضایع شده است.
یک نوع مظلوم‌نمایی را در حرف‌های همه مربیان و مدیران می‌بینیم.
باشگاه متمولی که با مربی پرنفود در بازار نقل‌وانتقالات بیشترین بازیکن را خریده و خرج‌های عجیب روی دست باشگاه گذاشته از هزینه‌های بالای سایر تیم‌ها می‌نالد و این را نشانه‌ای از تبعیض می‌داند.
تماشاگران هم که بدون شک حق را به باشگاه خود می‌دهند، واکنش نشان می‌دهند.
درصد بالایی از آشوب و درگیری روی سکوها از دل باشگاه‌ها درمی‌آید.
هوادار وقتی ببیند مدیر و مربی و بازیکن تیم مورد علاقه‌اش مظلوم واقع شده‌اند و هر روز از حق‌خوری فدراسیون و وزارت ورزش و… نسبت به تیم‌شان حرف می‌زنند، تصمیم می‌گیرد حق تیمش را با ایجاد درگیری و حاشیه برای سایر تیم‌ها در استادیوم بگیرد.
البته ناگفته نماند سیاست یک‌بام و دو هوای فدراسیون و کمیته انضباطی هم بی‌تاثیر نبوده است.
اگر در زمان رسیدگی به پروند‌ها با همه یکسان برخورد شود، کسی به خود حق نمی‌دهد که حرفی از تبعیض در رای‌های این کمیته بزند.
این لیگ دیگر جایی برای پرورش استعدادها نیست.
چون کسی دنبال فوتبال زیبا و ایجاد زمینه برای پرورش استعدادها نیست و حاشیه بر متن چیره شده است.
از لیگی که سال‌ها است بهترین بازیکنش یعنی جلال حسینی که یک فوتبالیست بالای ۳۵ سال است چه انتظاری داریم؟
بازیکنی که هنوز هم در سن ۳۸ سالگی بدون رقیب است و در این دو دهه باشگاه‌ها و مربیان پرمدعا جایگزینی برای او در تیم ملی پرورش نداده‌اند.
پایان پیام
