نمایشگاه نقاشی مریم صالحی با نقش تکرارشونده گلونی

نمایشگاه نقاشی مریم صالحی با نقش تکرارشونده گلونی

به گزارش پایگاه خبری گلونی مریم صالحی  متولد ۱۳۵۸ در  خرم آباد لرستان است.

او کارشناس ارتباط تصویری (گرافیک) از دانشگاه شریعتی _ ۱۳۸۴ است.

فعالیت ها:

کارشناس هنری و مدیر آتلیه نقطه چین گرافیک از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۵
کارشناس هنری شرکت سراج نور توس از سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۷
چاپ آثار در دومین کتاب سال دانشجویی گرافیک ۱۳۸۷ و پنجمین کتاب سال ۱۳۹۰

نمایشگاه

نمایشگاه انفرادی نقاشی« گویای خموش» ، گالری ویستا _ ۱۳۹۸
«نخستین جایزه نقاشی کاربافو»، گالری آرتین، مشهد؛ گالری هومهر، کرمان؛ گالری هنر، ساری؛ گالری ابد، تهران_۱۳۹۷
نمایشگاه گروهی پرتره،گالری یاسمین_۱۳۹۷
نمایشگاه انفرادی طراحی «از سکوت فرم تا آواز نور»، گالری ویستا_۱۳۹۷
نمایشگاه گروهی نقاشی «ششمین جشنواره ی هنر برای صلح»، گالری پردیس ملت _۱۳۹۷
نمایشگاه گروهی نقاشی ، ششمین جشنواره ی هنر برای صلح _ ۱۳۹۷
نمایشگاه انفرادی طراحی ، گالری ویستا _ ۱۳۹۷
نمایشگاه گروهی پرتره ، گالری یاسمین _ ۱۳۹۷
نمایشگاه گروهی نقاشی ، گالری ابد _ ۱۳۹۷
نمایشگاه گروهی طراحی ، گالری نگر _ ۱۳۹۵
نمایشگاه گروهی طراحی ، گالری هنر ایران _ ۱۳۹۵
نمایشگاه پوستر گروهی لهستان _۱۳۹۴
نمایشگاه گروهی سومین دوسالانه ملی پوستر طلوع _ ۱۳۹۱
نمایشگاه پوستر خلیج فارس _ ۱۳۸۹
نمایشگاه گروهی پوستر فلیسیتی ایتالیا _۱۳۸۸
نمایشگاه انفرادی تصویرسازی بر اساس مفرغ های لرستان ، دانشگاه شریعتی _ ۱۳۸۳

جوایز مریم صالحی

دریافت دیپلم افتخار از نخستین سالانه ی جایزه ی نقاشی کاربافو ، گالری ابد _ ۱۳۹۷

نمایشگاه نقاشی مریم صالحی با نقش تکرارشونده گلونی

نمایشگاه نقاشی مریم صالحی با نام “گویای خموش” در گالری ویستا بر پا شد. آنچه در این مجموعه دیده می‌شود تصاویری قدیمی است که جنبه‌ای تاریخی دارند.

او درباره این نمایشگاه نوشته است:

اشیا از آنچه می‌بینیم به ما نزدیکترند. ما همواره در حال گذریم و در آیینه دیروز جایشان می‌گذاریم.

آنقدر برایمان تکراری‌اند که آنها را نمی‌بینیم، ولی حضورشان در زندگی ما انکارناپذیر است.

در این میان به فیگورهایی که در عکس‌ها به ما خیره شده‌اند فکر می‌کنم.

قبل از نشستن جلوی لنز دوربین شئی را در کنار خود گذاشته یا برداشته‌اند و بعد از لحظه‌ای با فشار دادن دکمه شاتر با سکوتشان روایتگر تاریخ شده‌اند.

بیشترین حضور این سکوت را در عکس‌های نوازندگان یافتم. تصاویری شامل چند شی، متعلق به چند فیگور با سازهایی در دست یا آواهایی در گلو. تصاویری در مرز خموشی و گویایی.

سعی من در این مجموعه دیدن این اشیاءست.

در این فضاها با استفاده از چیدمان، اشیا را از دل عکس‌های نوازندگان بیرون کشیدم و شکستن سکوتشان را به واسطه شکستن فرم به تصویر درآوردم.

نمایشگاه نقاشی مریم صالحی

به گزارش هنرآنلاین عکس‌هایی که قدمت آنها به دوره قاجار برمی‌گردد و نوازندگان و گروه‌های موسیقی آن زمان را نشان می‌دهد، بر بوم نقاشی صالحی قرارگرفته‌اند اما هدف هنرمند صرفاً بازنمایی این تصاویر نبوده است.

هیچ‌کدام از عکس‌ها به شکل طبیعی در نقاشی دیده نمی‌شوند بلکه همه آنها اعوجاج یافته و حذف و اضافه‌هایی در آنها به وجود آمده است.

در این تابلوها اشیاء به‌اندازه آدم‌ها اهمیت دارند. از سازهایی که به عنوان ابزار کار نوازنده، از مهم‌ترین عناصر این عکس‌ها به شمار می‌روند، تا اشیایی مانند چراغ‌نفتی، گلدان و… که کاربردی تزیینی در عکس‌ها داشته‌اند، از محل اصلی خود جدا شده و انگار که در گردبادی قرار گرفته باشند، در فضای کادر سرگردان هستند و حتی جلوتر و بزرگ‌تر از خود نوازنده دیده می‌شوند. به‌این‌ترتیب اهمیت و جایگاه آنها افزایش‌یافته و از عناصر صرفا تزیینی که حتی توجهی را به خود جلب نمی‌کنند، فراتر می‌روند.

از سوی دیگر در این تصاویر با افرادی مواجه هستیم که تولید صدا از حنجره یا ساز، مهم‌ترین ویژگی آنهاست.

اما در عکس‌ها آنها افرادی بی‌تحرک هستند که به دوربین خیره شده‌اند و با نشنیدن صدای آنان، مخاطب نمی‌تواند شناخت و درکی نسبت به جایگاه آنان داشته باشد.

اما شکست فرم‌ها و کش آمدن تصاویر توسط نقاش و تغییر فضای عکس در این نقاشی‌ها باعث شده است اندک حرکتی در این تصاویر به وجود آید.

پایان پیام