خبر عمدتاً محصول تاريخ است

خبر عمدتاً محصول تاريخ است

به گزارش پایگاه خبری گلونی دکتر یونس شکرخواه نوشت: جان هارتلی (John Hartly) پژوهشگر سرشناس دانش ارتباطات می‌گويد: خبر عمدتاً محصول تاريخ است و تاريخ خبر از قرن نوزدهم به بعد، به بررسی اين امر تبديل شده است كه چگونه عبارت “خبر برای مردم” به عبارت”خبر برای بازار” تغيير يافته است.

هارتلی معتقداست كه نحوه توليد خبر به نحوه توليد كالا شباهت يافته است و يكي از كالاهایی كه روزنامه‌ها مايل به توليد آن هستند، خواننده است. و از آنجا كه روزنامه‌ها نمی‌توانند صرفاً با تكيه بر فروش خود به بقا ادامه دهند، خواننده را به آگهی دهنده می‌فروشند.

به اين ترتيب هارتلی می‌كوشد تا نقش نيروهای بازار و به عبارت بهتر نقش سرمايه را بر حاصل كار روزنامه‌ها نشان دهد چرخه‌ای كه او مطرح می‌كند، توجه ما را به سوی منابع خبری روزنامه‌ها معطوف می‌سازد و به اينكه چرا برخی از روزنامه‌های بزرگ تثبيت می‌شوند و چرا برخی از روزنامه‌های پرمحتوا از صحنه بيرون می‌روند.

به عقيده جان هارتلي، منابع خبری جايگزين در اقليت قرار گرفته‌اند و كم كم از صحنه حذف می‌شوند، زيرا كه ديگر آن دوران آغازين قرن نوزدهم كه در آن فروش و نه آگهی، رمز بقای روزنامه‌ها بود، سپری شده است (به علت كاهش يا محدوديت تيراژ).

و اينك با روزنامه‌هایی ارزان اما پر آگهی سر وكار داريم و به همين دليل است كه ديگر از آن دوران كه مشخصه‌اش راديكاليسم يا تندگرایی سياسی بود، دور شده‌ايم، حالا به جای راديكاليسم سياسی با مقوله ارتباط مؤثر با مخاطبان بيشتر سر و كار داريم و حلقه وصل اين ارتباط، پول است.

خبر عمدتاً محصول تاريخ است

خوانندگان هم فقط همين منابع خبری مبتنی بر پول را در اختيار دارند و حتی اگر روزنامه‌های جانشين (Alternative Press ) بتوانند منتشر شوند و بخواهند به منابع خبری جانشين برای مردم تبديل شوند، نظام حاكم بر توزيع، كه در اختيار توزيع كنندگان كل است، اجازه چرخش اين نوع از منابع خبری را در مجاری توزيع نمی‌دهد و به اين ترتيب خوانندگان از دسترسی به اين دسته از منابع خبری محروم می‌مانند.

موضوعی كه هارتلی مطرح می‌كند در مورد خبرگزاری‌های بين‌المللی هم صادق است. اين خبرگزاری‌ها در مقام منابع خبری كليدی اجازه ورود هرنوع خبر را به مجاری توزيع خود نمی‌دهند به ويژه اگر خبر- ولو به طرزی اندك- با منافع حاكم بر اين منابع خبری ناسازگار باشد.

با اين حساب، می‌توان رابطه منبع خبر و مخاطب را رابطه‌ای يکجانبه نه ارتباط متقابل و رضايت بخش- توصيف كرد كه از منبع خبر به سوی مخاطب جاری است و مخاطب بايد در صورت امكان از ميان آنچه به او ارائه- و در واقع تحميل- می‌شود، دست به انتخاب بزند.

افزون بر اين، منابع بين‌المللی خبری بايد برحسب ظاهر هر آنچه را كه تازه و جديد است مخابره كنند اما در عمل فقط در شش حوزه مشخص گام برمی‌دارند.

هارتلی اين شش حوزه در مطبوعات بریتانیا را چنين برمی‌‌شمارد.

پایان پیام