دکتر وحید منصف کسمایی پس از چندین روز مبارزه با بیماری کرونا درگذشت
این پزشک گیلانی در سابقه کاری خود سرپرست مدیریت گروه طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی گیلان را نیز در کارنامه داشته است.
فوت پزشکان و پرستاران به علت ابتلا به کرونا غم سنگینی دارد.
به گزارش پایگاه خبری گلونی دکتر وحید منصف کسمایی بر اثر کرونا فوت کرد.
نمیدانیم او چندمین نفر است که از میان کادر درمانی بیمارستان‌ها به خاطر ابتلا به کرونا جان خود را از دست می‌دهد.
نمیدانیم تا پایان این اپیدمی کابوس‌وار چند پزشک و پرستار دیگر را از دست خواهیم داد.
نمیدانیم چگونه از این فداکاری‌ها و ایثارها قدردانی کنیم. ما هیچی نمیدانیم.
پس از شیوع ویروس کرونا در ایران خبرهای مرگ و میر هموطن‌مان بسیار دردناک و حزن‌انگیز است اما آنچه باعث آتش گرفتن قلب آدم می‌شود شنیدن خبر فوت پزشکان و پرستاران است که در خط مقدم این نبرد در حال مبارزه هستند.
دکتر وحید منصف کسمایی
پس از چندین روز مبارزه با بیماری کرونا درگذشت
بله دوستان اون رقص‌هایی که دیدید همه‌اش نبود. کادر پرستاری و پزشکان بیمارستان پورسینا #رشت با پیکر دکتر وحید منصف کسمایی “متخصص طب اورژانس” که در راه خدمت به بیماران، در اثر ابتلا به ویروس #کرونا درگذشت، اینجوری وداع کردند. pic.twitter.com/Qsy4m3QaHK
— Hossein Mehrzad (@mhmehrzad) March 9, 2020
پزشکان و پرستارانی که پرکشیدن‌شان بیشتر ما را می‌ترساند. با رفت‌شان بیشتر احساس تنهایی و بی‌پناهی می‌کنیم.
چرا که تمام امیدمان بعد از خدا به این عزیزان است. پس شنیدن خبر فوت یک پزشک و پرستار ما را منقلب می‌کند.
در دوران جنگ تحمیلی اگر فرمانده تیر می‌خورد نمی‌گذاشت دیگران خونش را ببینند.
اگر فرمانده شهید می‌شد اطرافیان نمی‌گذاشتند رزمنده‌ها پیکر غرق خون فرمانده خود را ببینند.
چون نبود فرمانده مساوی بود با از دست دادن روحیه. مساوی بود با شکست.
حالا پرستاران و پزشکان ایرانی فرماندهان این روزهای تاریخ ما هستند.
با پر کشیدن هر کدام‌شان ما یک قدم به ناامیدی و شکست نزدیک می‌شویم اما وقتی می‌بینیم که همکاران آن‌ها با تمام سختی‌ها و مشکلات و خستگی‌خا همچنان پرقدرت در حال مبارزه هستند ما هم جان می‌گیریم.
امیدوار می‌شویم. یک قدم به شکست دادن این دشمن نامرد نزدیک‌تر می‌شویم.
به امید روزی که این ویروس به کل نابود شود و ما برویم بیمارستان‌ها را آذین ببندیم و سرتا پای پزشکان و پرستاران را گل افشانی کنیم.
یک گل سرخ هم بگذاریم کنار قاب عکس پزشکان و پرستارانی که رفتند تا ما بمانیم.
پایان پیام
