کشتار خرس در ارومیه بهار ۹۹ را تلخ کرد
- چندمین بار است که چنین خبری روح‌مان را آزرده می‌کند
- شکنجه کردن و کشتن یک خرس در در اطراف روستای ملونه ارومیه
پایگاه خبری گلونی رضا طاهرخانی: در حالی که تمام دنیا درگیر بیماری کروناست و ما فعالان رسانه‌ای، به عنوان شهروندان مسئولیت‌پذیر درگیر خانه نشین کردن مردمی هستیم که زیر بار قرنطینه خانگی نمی‌روند، فیلمی از تعداد زیادی مردم روستانشین بیرون آمده که با افتخار در حال شکنجه کردن و کشتن یک خرس قهوه‌ای هستند که به هر دلیل به روستا نزدیک شده است.
مشابه این فیلم، را سال گذشته در سوادکوه داشتیم و عکس یادگاری که از آن واقعه به جا مانده و با قدری دقت در چهره افراد حاضر در عکس، می‌توان حس افتخار را چهره تک تک افراد مشاهده کرد.
و نمونه‌های بسیار بیشتری ازینگونه تصاویر حتی در کشتن یوزپلنگ در حال انقراض ایرانی را می‌توان به وفور در فضای مجازی یافت.
کم کم باید به این نتیجه برسیم که یک جای کار می‌لنگد.
ما به عنوان فعالین رسانه‌ای، کم کاری نکرده‌ایم.
در تمامی این وقایع، با انتشار اخبار در شبکه‌های اجتماعی، محکوم کردن این حرکت، دادن آدرس‌های سر راست و با قدری چاشنی قلدری، توانسته‌ایم مسببین و مقصرین و شکارچیان را به دام قانون بیندازیم.
ولی نکته اینجاست که چرا باز هم شاهد چنین وقایعی هستیم؟
چنانچه از سمت دیگر و قدری منطق قضیه را بنگریم، برخورد قانونی با فردی که به این جرم با دید افتخار می‌نگرد و خود را ناجی مردم مظلوم روستایی می‌داند، در مرحله تشریح جرم، قطعا کار بسیار مشکلی خواهد بود.
این چنین افرادی، برای جلوگیری از حمله حیوانات وحشی به دام های روستاییان و حتی افراد روستا، تنها راهی که جلوی پایشان می‌بینند، از بین بردن حیوان مهاجم است.
کشتار خرس در ارومیه بهار ۹۹ را تلخ کرد
مدیرکل حفاظت محیط زیست آذربایجان‌غربی گفت: ماموران یگان حفاظت محیط زیست استان عصر دیروز، شنبه با همکاری نیروی انتظامی و اطلاعاتی عوامل کشتار خرس قهوه‌ای را شناسایی و دستگیر کردند.
با توجه به تاریخ مکتوب و شفاهی اقوام مختلف از شکار حیوانات و افتخاری که در این راه نصیب شکارچیان بزرگی می‌شد، فرهنگ برخورد با حیوانات مهاجم و وحشی را اینگونه در اذهان مردمان این مناطق جا انداخته است.
پس ایراد کار از ماست. مایی که به جز پست‌های اینستاگرامی و تلگرامی، توییت‌ها و ریتوییت‌ها و در بالاترین درجه، درج مطلب در نشریات محلی یا حتی کشوری، به خیال خودمان رسالت‌مان را در این راه به انجام رسانیده‌ایم.
اما امروز در غرب با این صحنه روبرو شدیم و فردا در شرق شاهد تکرارش خواهیم بود.
ارائه راهکار سهل و ممتنع به نظر می‌رسد.
باید روستاییان را از عواقب این کار مطلع کنیم.
ولی نه در فضای مجازی، بلکه در محیط روستا.
وقت آن رسیده که فعالان رسانه ای، فعالان محیط زیست، تشکل‌های غیر دولتی و … با یک کار میدانی، با برگزاری کارگاه‌های مختلف، چاپ و توزیع بروشور و … قبح این امر را برای جوامع کمتر درگیر با اینترنت روشن نمایند و از تکرار این چنین اتفاقاتی در آینده جلوگیری کنند.
پایان پیام
