جبران بحران به سبک تدبیر و امید

پایگاه خبری گلونی محمد پورخداداد: انگار دولت فقط به قصد رفع تکلیف و یا خالی نبودن عریضه برخی اقدامات جبرانی را در این وضعیت بحرانی انجام می‌دهد.

وضعیت بحرانی کشور در نقطه اوج قرار دارد. با همه دلخوشی‌هایی که دولت سعی در تزریق آن به مردم دارد ولی واقعیت این است که نمودارهای همه‌گیری ویروس کرونا همچنان صعودی هستند.

جبران بحران به سبک تدبیر و امید

از ابتدای این همه‌گیری گفته شده است که مصیبت‌های همه‌جانبه این بحران پولدار و بی‌پول نمی‌شناسد.

ولی مقدار و نوع این فشار اقتصادی بسیار متفاوت است و برای مردم کم‌درآمد و به‌ویژه برای نیروهای روزمزد بسیار بیشتر است.

در این شرایط حضور دولت‌ و تسهیلاتی که برای این طبقه درآمدی کشور در نظر می‌گیرد، بسیار مهم است.

با تصویت هیئت دولت قرار شده است برای کمک به خانواده‌های یارانه‌گیر، ۱ و ۲ میلیون تومان در حساب یارانه آنها واریز شود.

صحبت در مورد کسانی است که فصل‌های گرم سال و به‌ویژه سه ماه بهار بهترین زمان برای کارشان است.

کارگران روزمزدی که همیشه پاییز و زمستان را سخت می‌گذرانند تا مگر در بهار و تابستان جبران درآمدی داشته باشند.

گروه دیگه مشاغل فصلی و دست‌فروش‌ها هستند که یکسال را به امید بساط کردن در شب عید بودن و آن را هم از دست دادند.

سوال اینجاست که این مبالغ چه میزان از کسری درآمد این قشر که درصد بالایی از جمعیت کشور را هم تشکیل می‌دهند، جبران می‌کند؟

نکته اعجاب‌آور این است که همه این پول در طول یکسال از یارانه‌های پرداختی برداشت می‌شود و در حقیقت هیچی به هیچی. شاید همین که به دولت بدهکار نمی‌شویم باید ممنون هم باشیم.

این وام کذایی را بگذارید کنار خبری که تازه منتشر شده که قرار بر این است که بنیاد مستضعفان ۵ میلیارد تومان برای پرداخت به دست‌فروش‌ها به شهرداری تهران بدهد.

از این موضوع هم می‌گذریم که نهادی با ثروت و دارایی‌های بنیاد مستضعفان که فقط در تهران هزاران میلیارد املاک و اراضی در اختیار دارد چرا فقط این مبلغ را در نظر گرفته است.

برای مشخص شدن قدرت این ۵ میلیارد تومان به گزارش سال ۹۶ شهرداری تهران رجوع می‌کنیم.

جالب است بدانید که شهرداری تهران در این سال از ساماندهی ۳۵ هزار دستفروش خبر داده بود. هرچند در همین دو سال و به دلایل مشخص، قطعا تعداد آنها افزوده شده است ولی با در نظر گرفتن همان آمار سال ۹۶ سهم هر دستفروش از این ۵ میلیارد تقریبا هیچ است.

مردم به حمایت‌های واقعی و یاری‌دهنده نیاز دارند.

با اینگونه مصوبات چگونه باید از مردم انتظار داشت در خانه بمانند؟ موضوع روزمزدی فراتر از کم‌پولی است.

بحث خیلی جدی‌تر و غم‌انگیزتر از این حرف‌هاست. موضوع بر سر گرسنه ماندن و دست خالی صدها هزار بلکه چند میلیون ایرانی است.