سیزده به در امسال را هرگز فراموش نخواهم کرد

سیزده به در امسال را هرگز فراموش نخواهم کرد

پایگاه خبری گلونی راضیه حسینی: امروز سیزدهم فروردین ماه سال ۱۳۹۹ است. روزی که در خاطره اکثر ما ایرانی‌ها باقی خواهد ماند. سیزده‌به‌دری که باید در خانه بمانیم.

به شخصه برای من که یک گیلانی هستم و اطرافم پر از مناطق گردشگری زیبا و دیدنی است این تجربه بسیار سخت است.

مخصوصاً که هوا هم آفتابی و بهاری است. از آن روزها که اگر می‌خواستی به جنگل سراوان بروی باید از ساعت هفت، هشت صبح جا می‌گرفتی، ساعت که به ده می‌رسید ورودی‌ها بسته می‌شد و دیگر جای سوزن انداختن نبود.

از آن روزها که نفس کشیدن در هوایش احوال خوش بهار را در وجودت پر می‌کرد و از قدم زدن وسط جنگل‌ها و درختان بیدار و پرشکوفه لذت می‌بردی

امسال از این این‌ حال و هوا خبری نیست. شاید بعضی بگویند چه ایرادی دارد ما یک گوشه‌ای می‌رویم که کسی نباشد. خودمان فقط می‌شناسیم و خلوت است.

سیزده به در امسال را هرگز فراموش نخواهم کرد

آپارات گلونی را دنبال کنید

دوست عزیز، برای رفتن به منطقه موردنظر باید از خیابان و جاده عبور کنی، با پهپاد که نمی‌توانی بروی. همین ترافیک و آلودگی به‌وجود می‌آورد. در ضمن از کجا می‌دانی چندنفر از این منطقه بکر تو خبر دارند؟ اگر رفتی و خلوت نبود چه می‌کنی؟

من به عنوان یک رشتی، یک گیلانی عاشق طبیعت که از هر فرصتی برای رفتن به مناطق زیبای گیلان استفاده می‌کند ترجیح می‌دهم امسال در خانه بمانم.

ترجیح می‌دهم وقتی به طبیعت بروم که تمامی پرستاران و پزشکان شهر و استانم بتوانند با خیالی آسوده بساط پیک‌نیک‌شان را زیر درختان سرسبز استانم پهن و حسابی خستگی درکنند.

آن وقت می‌تواندم یک دل سیر طبیعت زیبای استانم را ببینم و در آغوشش بکشم.

امسال در خانه می‌مانم تا باری بر دوش کادردرمانی خسته اما استوار کشور نشوم.

طبیعت منتظر ما خواهد ماند، باز هم روزهای خوش و هوای آفتابی می‌رسد. باز هم می‌توانیم پی بادباک کنار ساحل بدویم و غرق در دنیای کودکی از ته دل بخندیم.

در خانه بمانیم و حواس‌مان به خستگی پزشکان و پرستاران شهرمان باشد.

حواس‌مان به کودکان چشم‌انتظار دیدن مادر و پدری که روز و شب در بیمارستان‌ها مشغول تلاش هستند باشد.

امسال سیزه‌به‌در در خانه می‌مانیم.

پایان پیام