تصاویر سوختن حیوانات در آتش سوزی دردناک است اما…
پایگاه خبری گلونی محسن فراهانی: استرالیا که در آتش میسوخت تصاویری از کوالاهای مظلوم منتشر می‌شد که به مردم پناه آورده بودند و این تصاویر مثل بمب در دنیا صدا کرد.
واکنش‌ها در کشور خودمان به آتش‌سوزی استرالیا به گونه‌ای بود که آدم خیال می‌کرد اکثر هم‌وطنان عزیزمان سال‌ها در جنگل‌های استرالیا سوسیس تخم‌مرغ آتیشی خوردند و کلی با آنجا خاطره دارند. حالا هم از سوختن درختان استرالیا به شدت غمگین هستند.
تصاویر سوختن حیوانات در آتش سوزی
اما این روزها که جنگل‌های زاگرس در آتش می‌سوزد انگار نه انگار که درختان و حیوانات در حال نابودی هستند.
خیلی‌ها با تعجب می‌گویند مگر جان حیوانات استرالیایی از حیوانات ایران جان‌تر است؟ مگر درختان ایرانی به جای اکسیژن، دی‌اکسیدکربن تولید می‌کنند؟
بعد هم به حال مردم کشورمان افسوس می‌خوریم که چه هم‌وطنان نامردی داریم.
اما اگر منصفانه به قضیه نگاه کنیم اینطوری‌ها هم نیست. این میزان از بی‌توجهی فضای مجازی به آتش‌سوزی‌های زاگرس دلایل دیگری هم به جز نامردی ما ایرانی‌ها دارد.
آتش‌سوزی استرالیا با هزاران دوربین فوق حرفه‌ای توسط صدها کارگردان و خبرنگار و رسانه حرفه‌ای به کل جهان مخابره می‌شد.
باید قبول کنیم که کیفیت تصاویر در همراه کردن مخاطب تاثیر دارد. مدل پرداختن خبرنگار و کارگردانی کلیپ‌های ضبط شده در تاثیر آن بر احساسات مخاطب موثر است.
اما در ایران چه؟ آیا اصلا تصاویر مناسبی از آتش‌سوزی‌ها برداشته می‌شود؟ اصلاً اهالی رسانه امکان رفتن به مناطق آتش‌سوزی را دارند؟ اصلاً نهادی وجود دارد تا خبرنگاران را به محل اعزام کند؟ اگر خبرنگاران به محل اعزام شوند و خدای ناکرده برای خودشان یا تجهیزات‌شان اتفاقی بیوفتد آیا از آن‌ها حمایت می‌شود؟
ویدیوهای دیگر در آپارات گلونی
به همین علت ما تصاویر مناسب، باکیفیت و تاثیرگذاری از این فاجعه در دست نداریم تا آن را مخابره کنیم و مردم به پایش زار بزنند. فقط چندتا عکس عجولانه وجود دارد که نیروهای مردمی و محیطبانی با موبایل‌شان از اتفاقات ناگوار آن جهنم برداشته‌اند.
نبود تصاویر مناسب باعث شده هرساله در هنگام آتش‌سوزی در زاگرس یک سری عکس تکراری در بین اهالی رسانه و کابران فضای مجازی دست به دست شود.
هر بار که زاگرس آتش می‌گیرد این ۳ عکس منتشر می‌شود.
چیزی که از منبع اصلی عکس‌ها پیدا کردم این است: ایسنا این عکس‌ها را در ۱۳ مرداد ۱۳۹۴ از آتش‌سوزی منطقه حفاظت‌شده «شاه بیشه» دینار کوه آبدانان ایلام منتشر کرده است.https://t.co/0Zmmg36FXJ pic.twitter.com/kyqMVNgplR
— رضا ساکی (@rezasaki) May 29, 2020
دلیل دیگری که می‌توان ذکر کرد، تفاوت مسئولان ما با مسئولان استرالیا است. تجربه نشان داده مردم وقتی یک موضوع را جدی می‌گیرند که آن موضوع مورد توجه مسئولان قرار بگیرد. یعنی تا مسئولان با التهاب و نگرانی به یک موضوع نگاه نکنند مردم هم نگران آن ماجرا نمی‌شوند.
خب حالا مسئولان ما کجا هستند؟ نمایندگان مجلس که درگیر توئیت زدن در مورد خاطرات روزهای نخست مجلس هستند.
دولتی‌ها هم که قرنطینه را رعایت کردند و برای جلوگیری از شیوع کرونا و حفظ جان مردم خیلی در انظار عمومی حاضر نمی‌شوند.
قوه قضائیه هم که جوری درگیر پرونده‌های سنگین قتل و تجاوز و اختلاس است که فرصت سر خاراندن هم ندارد.
پس مردم هم خیلی ماجرا را جدی نمی‌گیرند.
نمی‌گوییم خشگلی کوالاهای استرالیایی تاثیری در مورد توجه قرار گرفتن آتش‌سوزی استرالیا ندارد. خیر موثر است اما به این دلایل را هم باید توجه کرد.
پایان پیام
کد خبر : 164611 ساعت خبر : 2:19 ب.ظ
مسئولین ما فقط ور می زنن
دلم برای حیواناتی که اون تو سوختن می سوزه صدا ناله هاشون خیلی خیلی دردناکه کاش می شد کاری کرد
دوست دارم بدونم اون کثافتی که اونجا رو آتیش زده کی بوده اون وقت خودم می سو…. کثافت اشغال این همه درخت این همه حیوان آتیش گرفتن که چه خبر یکی می خود بره کباب کوفت کنه خب کثافت تو خونت نمی تونی کوبابو کوف کنی بعد ما میگیم چرا کرونا تموم نمی شه باید بعضی هارو دار بزن دارررر خددااااااا خودت به دادمون برس