حضور داوطلبانه زنان بویراحمدی برای مهار آتش‌سوزی جنگل‌های بلوط
به گزارش گلونی صدرا محقق روزنامه‌نگار و دبیر گروه اجتماعی روزنامه شرق در صفحه اینستاگرام خود نوشت: دو گروه را می‌شناسم که اگر عکس‌های اینستاگرامی، اداهای نمایشی و تجهیزات مارک‌دار را ملاک قرار بدهیم، در ادعای دلسوزی و دوستی با طبیعت خودشان را جلوتر از همه جا می‌زنند.
حضور داوطلبانه زنان
تصاویری از حضور داوطلبانه زنان روستاهای دم‌چنار بویراحمد برای مهار آتش‌سوزی جنگل‌های بلوط را در ویدیو می‌بینید.
سایر ویدیوها در نماشای گلونی
یکی کوهنوردان و دومی بیراهه‌نوردان (آفرودسوارها) هر دو هم تا دل‌تان بخواهد عشق و حال‌شان را بر گُرده طبیعت سوار می‌کنند و به وقت سرشماری، تعداد خودشان و گروه‌هایشان از حد خارج است.
آنها که وقتی همه چیز زیبا و سرسبز است، همیشه روی قله‌های بلند، پای چشمه‌های روان، کنار دریاچه‌ها، آبشارها و برف‌انبارهای عجیب و زیر سایه درختان و گیاهان غرق گُل و شکوفه، دسته دسته حاضرند و چلیک چلیک عکس می‌گیرند.
همان‌ها که اغلب هم طوری رفتار می‌کنند که انگار مالک طبیعتند و اخ و پیف کنان از کنار همه‌ی دیگرانی که مثل خودشان نیستند می‌گذرند، چه آن روستایی تهی دستی که از سر ناچاری گیاهان خوراکی و دارویی برداشت می‌کند، چه عشایری که هست و نیست خود و دام‌هایش به همین طبیعت بسته است و چه مردم عادی که هر از گاه گذرشان به کوه و دشت می‌افتد و شاید از سر بی‌اطلاعی شاخه‌ی درختی را بشکنند یا جایی زباله‌ای رها کنند.
ولی حالا وقتش شده بپرسیم واقعا چه خبر از کوهنوردان و بیراهه‌نوردان در این روزهای ناخوش‌احوالی طبیعت؟
این روزها که آتش به جان جنگل‌ها افتاده و هر ساعت گوشه‌‌ای از زاگرس در حلقه دود و شعله محاصره و نابود می‌شود، این داعیه‌داران طبیعت‌دوستی دقیقا کجا هستند و چرا جمع نمی‌شوند تا به خاموشی شعله‌های آتش کمک کنند؟
این چه دوستی است که فقط به وقت سرسبزی و زیبایی نمایش داده می‌شود و حالا که طبیعت بیشتر از همیشه به دوست و دلسوز نیازمند است خبری از آنها نیست؟ طبیعتی که گاه و بیگاه میزبان چکمه‌ها و چرخ‌های آنها بوده، اتفاقا در این روزهای ناخوش احوالی‌ست که دوست و دشمنش را بهتر می‌شناسد.
همین روزها که همان عشایر و روستاییان و شهروندان عادی با کمترین امکانات و بیشترین دلسوزی هر جا که دست‌شان رسیده به امداد درختان آتش گرفته شتافته‌اند.
روح بلند البرز زارعی کوهنورد شهید گچسارانی که جانش را فدای بلوط‌های زاگرس کرد، شاد. اما دریغ که تک ستاره‌‌ی عاشق طبیعت و وطن دوستی مثل او، چراغ راه این همه کوهنورد پرشمار و پرامکاناتی که در شهرهای زاگرسی می‌شناسیم نشد تا زاگرس زیبا، پیش چشم اندک دوست‌داران واقعی طبیعت، هر بار یک جایش بسوزد و ویران شود.
پایان پیام
کد خبر : 169207 ساعت خبر : 1:16 ب.ظ