آتش خشم عشایر به جان درختان بلوط افتاد

آتش خشم عشایر به جان درختان بلوط افتاد

به گزارش گلونی فرمانده یگان حفاظت منابع طبیعی شهرستان باغملک استان خوزستان: «طی گزارش رسیده اطراف چاه سیاه کوه، در ارتفاعات روستاهای چهجم‌، راوک و معاوی حوزه بخش صیدون، مبنی بر قطع، کت زدن و سوختن درختان بلوط توسط متخلفین، نیروهای یگان حفاظت باغملک در یک مسیر صعب العبور به مدت ۷ ساعت پیاده روی در محل حضور یافتند.

متاسفانه تعدادی عشایر به دلیل درگیری، اقدام به تخریب چاه آب، کت زدن، قطع و سوزاندن درختان بلوط چندصد ساله سایه‌انداز وارگه‌های عشایری همدیگر نموده که همگی شناسایی و احضار شده و در اولین فرصت پرونده قضایی تشکیل و به دادگاه معرفی خواهند شد.»

پیش از آن‌که دوباره چنین اتفاقی بیفتد و قسمتی دیگر از طبیعت به‌خاطر خشم و دعوای گروهی، خسارت ببیند باید کاری کرد.

در کنار آتش سوزی در زاگرس این منطقه چنین هم آسیب می‌بیند.

شاید بد نباشد گروه‌های مردمی و افرادی که می‌توانند در زمینه آگاهی عشایر و ساکنان مناطق صعب‌العبور، کاری کنند، اعزام شوند و خطراتی که ممکن است آتش زدن حتی یک درخت به وجود آورد را به این افراد گوشزد کنند.

اگر هر بار خبری از دعوای گروه یا افرادی برسد که برای صدمه به طرف مقابل، طبیعت را نشانه رفته‌اند، چند سال دیگر، چیزی از طبیعت باقی نخواهد ماند.

آتش خشم عشایر به جان درختان بلوط افتاد

برخی از ما با خوش‌گذرانی و پیک‌نیک در جنگل و خاموش نکردن آتش کبابی که خوردیم، قسمتی از طبیعت را به خاکستر تبدیل می‌کنیم.
برخی دیگر هم با دعوا و درگیری، به جان درخت و طبیعت می‌افتیم.

وقتی صدایی از درد و رنج درختی که آتش می‌زنیم به گوش‌مان نمی‌رسد، فکر می‌کنیم یک تکه چوب بی‌جان را سوزانده‌ایم، اما در عوض حال گروه مقابل را گرفتیم.

اگر یک لحظه به صدای طبیعت گوش دهیم، ناله‌های سوزناک برگ‌هایی که در آتش می‌سوزند را خواهیم شنید.

شاید آن‌وقت دست و دل‌مان برای آتش زدن و از بین بردن درختان بلرزد.

شاید دیگر دل‌مان نیاید خانه حیوانی را نابود کنیم. حیوانات زبان مشترکی با ما ندارند. اما با همان چشمانی که ما به خانه و زندگی‌مان نگاه می‌کنیم به درختی که زمانی لانه‌شان بود می‌نگرند و غمگین می‌شوند.

خشم‌مان را بر سر این موجودات بی‌دفاع و مظلوم خالی نکنیم و به صدای طبیعت گوش دهیم.

پایان پیام