درمان زهر عقرب حق مردم خوزستان است
به گزارش گلونی این روزها اتفاق‌هایی در کشور ما رخ می‌دهد که به خودی خود دردناک است اما درد شنیدن این خبرها گاهی دوچندان می‌شود. وقتی که می‌شنویم این اتفاق به سادگی ممکن بود روی ندهد اما به خاطر هیچ و پوچ حالا یک هم‌وطن را از دست دادیم.
وقتی می‌فهمیم به خاطر یک محرومیت یا ضعف مدیریت یا نبودن یک امضای ساده زیر یک کاغذ بی‌ارزش جان مردم به خطر می‌افتد درد، می‌کشیم.
درمان زهر عقرب
این بار هم خبر آمد: پسر ۲٫۵ ساله بر اثر عقرب‌گزیدگی در شهرستان اندیکا خوزستان جان خود را از دست داد.
کمتر از ۱ ماه پیش نیز مادر ۲۷ ساله اندیکایی پس از عقرب‌زدگی در روستای مازر شیرین بهار بخش چلو پس از چند روز بستری شدن درگذشت.
واقعاً سخت است فهمیدن این نکته که در نقاطی از کشورمان که عقرب وجود دارد، مردم نیز در خطر عقرب‌گزیدگی هستند و در نقاطی که احتمال عقرب‌زدگی مردم وجود دارد نیاز به امکانات برای درمان زهر عقرب است؟
چرا باید امکانات و دارو‌های مقابله با زهر عقرب در تهران وجود داشته باشد و در روستاهای خوزستان نباشد؟ چند شهروند تهرانی در یک ماه اخیر به خاطر نیش عقرب فوت کردند؟
این نبود عدالت در توزیع امکانات روزبه‌روز در حال ضربه زدن به جامعه ما است و گویا برای از بین بردن آن هیچ فکری هم نمی‌شود.
نه تنها امکانات برای درمان زهر عقرب حق این مردم است بلکه آموزش برای مقابله و برخورد با عقرب، در امان ماندن از زهر عقرب، اقدامات اولیه پس از عقرب گزیدگی و… نیز حق این مردم است.
همانطور که سالانه میلیاردها تومان صرف آموزش فرهنگ آپارتمان‌نشیتی و استفاده از مترو و… در تهران می‌شود، این مردم هم حق دارند تا از مخاطرات محیط پیرامون خود آگاه شوند و در برابر آن ایمن باشند. خون همه ما یک رنگ است.
پایان پیام
نویسنده: محسنی فراهانی
