شروعی دوباره برای سهمیه بندی بنزین تا شاید توزیع ناعادلانه سوخت، عادلانه گردد

شروعی دوباره برای سهمیه بندی بنزین تا شاید توزیع ناعادلانه سوخت، عادلانه گردد

به گزارش گلونی و به نقل از سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی جدیداً طرحی در مجلس به منظور تغییر در شیوه «سهمیه‌بندی بنزین» ارائه شده اما تا کنون مصوب و ابلاغ نگردیده است.

«در این طرح پیشنهاد شده که سهمیه بنزین به جای خودروها به افراد خانواده‌ها تخصیص داده شود. که طبق پیش بینی‌ها مقرر است به هر فرد از جامعه ماهیانه ۲۰ لیتر بنزین تعلق گیرد.

همچنین پیش‌بینی شده که سامانه‌ای برای فروش بنزین افرادی که خودرو ندارند، تهیه شود. به این ترتیب که دولت سهمیه بنزین افرادی را که فاقد خودرو هستند، در آخر ماه بردارد و به جای آن کارت بانکی افراد را شارژ کند تا آنها بتوانند کالا خریداری کنند.»

مدتی است که نه تنها تحریم نفت بلکه حتا بوی نفت و ورود سهام نفت در بورس و فروش پته‌های نفت به مردم و کلی چیزهای وابسته به نفت دست از سر اقتصاد ایران برنمی‌دارد و حالا داریم آرام آرام و «دوباره» وارد فاز بوی بنزین و سهمیه‌بندی‌های جدید بنزین و شبیه شدن سهمیه بندی بنزین به یارانه‌ها و کلی چیزهای وابسته به بنزین می‌شویم.

طرح مجلس را که هنوز مصوب نشده است از دیدگاه خودم دوباره مرور می‌کنم.

قرار است به هر فردی در جامعه ماهیانه ۲۰ لیتر بنزین بدهند. با احتساب هر لیتر بنزین ۳ هزار تومان می‌شود ۶۰ هزار تومان، بنزین یا پول نقد.

حال دو خانواده ۴ نفره را در نظر می‌گیریم. یکی از آنها خانواده‌ای است با یک خودرو و دیگری با هیچ خودرو.

اما چون هر دو خانواده از نظر تعداد مشابه هستند پس به هر کدام۲۴۰ هزار تومان بابت سهمیه بنزین، بنزین تعلق می‌گیرد.

خانواده اول که خودرو دارد تکلیفش مشخص است. یا باید ۲۴۰ هزارتومان سهمیه‌ بنزینش را تا آخر ماه در باک خودرو‌اش بسوزاند و یا دولت در آخر ماه همه را خودش از کارت آنها خواهد سوزاند.

خانواده دوم هم که خودرو ندارند بازهم تکلیفشان مشخص است. آنها یک ماه را صبر می‌کنند و در آخر ماه ۲۴۰ هزار تومان را از کارت برداشت می‌کنند و با مبلغش مثلاً‌ گوشت می‌خرند و بچه‌هایشان می‌دهند تا سالم و قوی بار بیایند.

شروعی دوباره برای سهمیه بندی بنزین

واقعاً از حق نگذریم، دولت فکر همه جایش را کرده است. اینطوری تصمیم‌گیری همه چیز را به عهده خانواده‌ها می‌گذارد و خیلی از مشکلات خودبه‌خود و بدون صرف هیچ انرژی ذهنی حل می‌شود.

مثلاً‌ خانواده‌ای که خودرو داشت، ماه اول می‌بیند که به خاطر کرونا نمی‌تواند مسافرت برود و بنزین‌هایش را بسوزاند. آخر ماه هم که تمام بنزین‌هایش سوخت خواهد شد پس به صرافت می‌افتد برای ماه دوم، بنزین‌های باد کرده‌اش را به یک خانواده دیگر بدهد.

اما خانواده‌‌ی دیگر هم همان مشکل او را دارند و بنزینش را لیتری ۱۰۰۰ تومان هم نمی‌خرند. بنابراین به آخر ماه دوم نرسیده تصمیم می‌گیرد ماشینش را بفروشد.

اما کسی دیگر ماشین نمی‌خرد. زیرا همه می‌خواهند همان ۲۴۰ هزار تومان پول نقد را بگیرند تا با آن برای بچه‌هایشان گوشت بخرند.

البته زیاد معلوم نیست احتمال وقوع چه رخدادهای دیگری نیز وجود دارد.

مثلاً‌ ممکن است قیمت خودرو آنقدر ارزان شود که شرکت‌های خودروسازی التماسمان را کنند تا خودروهایشان را بخریم.

یا شاید هم مردم لج کنند و همه‌اش در خیابان دور دور کنند تا بنزین‌هایشان بسوزد. حداقل بهتر از این است که دولت بسوزاند.

خلاصه حسابی شیر تو شیری می‌شود!

پایان پیام

نویسنده: بهاره حاصلیان