ماسک روی صورت باشد کافی است و لازم نیست دهان و بینی را بپوشاند

ماسک روی صورت باشد کافی است و اصلاً لازم نیست حتماً دهان و بینی را بپوشاند

به گزارش گلونی متاسفانه رسانه‌ها در این روزها تلاش می‌کنند طوری جلوه دهند که انگار ماسک، رسالتش پوشاندن دماغ و دهان است نه ست شدن با سایر لباس‌ها!

این بربرهایی که هیچ از هنر و مد نمی‌دانند، چنین می‌گویند «ماسک‌های پارچه‌ای ایمنی کافی ندارند» انگار اهمیتی دارد! شما می‌توانید ماسک یک بار مصرف را با لباس‌تان ست کنید؟ معلوم است که نه.

کاش همه‌اش همین بود. آدم می‌ماند این‌طور که این‌ها تاکید می‌کنند ماسک را روی چانه‌تان نگذارید؛ خب اگر روی چانه‌مان نگذاریم، روی سرت بگذاریم آدم نادان؟

متخصصان توصیه کرده‌اند که ماسک بزنیم و ما هم ماسک می‌زنیم. توی تلویزیون هم که همه ماسک‌شان روی چانه‌شان است و هیچ‌کس به‌شان چیزی نمی‌گوید.

حالا که به ما رسید، مشکل ساز شد؟ اصلا نمی‌فهم‌مشان! می‌خواهند بگویند هر چند وقت یک بار حق نداریم ماسک‌مان را بکشیم پایین و نفسی تازه کنیم؟

حالا این وسط یک چند نفری هم مریض می‌شود و یا اصلا خودمان مریض می‌شویم.

آن کس که درد داده، درمان هم داده دیگر. نهایتش مرگ است که آن هم دست خداست و ما از آن ترسی نداریم.

یا مثلا این نابخردان ایراد می‌گیرند که چرا ماسک را پایین می‌آوریم و بعد حرف می‌زنیم.

ماسک روی صورت باشد کافی است

واقعا متاسفم که چنین بدیهیاتی را درک نمی‌کنند. خب شما می‌توانید در حالتی که ممکن است حجم عظیمی از پارچه وارد دهان‌تان شود حرف بزنید؟

البته که نمی‌توانید. حالا کم‌خردها به خاطر این قضیه از ما ایراد می‌گیرند.

تازه، واضح است که هنگامی که ماسک روی دهان‌تان است و آن قطره‌ای که از دهان‌تان خارج می‌شود تا آخر نمی‌پرد توی حلق طرف مقابل‌تان، اصلاً کلام‌تان نفوذی ندارد.

خب اگر قرار است حرف‌تان در عمق وجود طرف نفوذ نکند، اصلاً به چه دردی می‌خورد؟

این‌هایی که در طول عمرشان دوتا کلاس فن بیان شرکت نکرده‌اند و هیچ چیز در مورد ارتباط نفوذ آب دهان و نفوذ کلام نمی‌دانند، همه‌اش می‌آیند در مورد رد و بدل شدن ویروس طی این فرآیند انتفاذ کلام حرف می‌زنند. خب رد و بدل شود. بعدش می‌رویم دکتر دیگر.

حالا عده‌ای ظاهربین فکر می‌کنند بنده اهمیتی به توصیه‌های کارشناسان نمی‌دهم.

اصلا چنین نیست. بنده خودم هر بار که بیرون می‌روم، هم ماسک می‌زنم و هم دستکش می‌پوشم.

آن روزی که رفتم رستوران تا پیتزا بخورم، حتی موقع خوردن پیتزا هم دستکش‌هایم را در نیاوردم.

این را گفتم که بدانید این‌ها که گفتم، از بی‌ملاحظگی ما نیست که ما این مسئله را خیلی مهم می‌دانیم.

منتهی متاسفانه تحت تاثیر این موج مرگ و میری که راه افتاده، یک‌سری از مردم از فرط جان‌دوستی، وسواس گرفته‌اند و ما صرفا با این میزان وسواس و این میزان جان دوستی مخالفیم.

امیدواریم که روانشناسان یک طوری این مسئله را کنترل کنند.

پایان پیام

نویسنده: ساینا محمدیان