آمار فوتی های کرونا ممکن است به ۶۰۰ کشته در روز برسد
هشدار: اگر با همین روال پیش برویم ممکن است آمار فوتی‌ها در روز به ۶۰۰ نفر هم برسد. به کرات در این چند روز معلم و دانش‌آموز کرونایی داشتیم.
در بخشی از لايو اينستاگرامى با دكتر طبرسی فوق تخصص بیماری‌های عفونى و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی این هشدار داده شد.
این هشدار را به چه افرادی باید داد؟
به گزارش گلونی کافی است در شهر قدمی بزنید تا متوجه شوید افراد زیادی هستند که نیازبه هشدار، آن‌هم به صورت خیلی جدی دارند.
_آنها که جلوی بستنی‌فروشی‌ها صف کشیده‌اند و اصلاً اعتقادی به ماسک ندارند.
_آنها که با خیالی آسوده مثل گذشته در صف نانوایی می‌ایستند و با همان دست آلوده نان می‌گیرند.
_ دکه‌های غذای خیابانی شلوغ و پرازدحام
_بچه‌هایی که از مدرسه می‌آیند و ماسکی به صورت ندارند.
_خانواده‌ای که بار و بندیل سفر جمع می‌کند و قرار است راهی شهری دیگر شود.
و…
آمار فوتی های کرونا
در شهر همه چیز عادی است. انگار کرونا از بین رفته و مردم دیگر بی‌خیال خطراتش شده‌اند.
اما بیمارستان‌ها شاید تنها مکان غیرعادی شهر باشند.
بیمارستان‌هایی که شاید باید برای برخی به عنوان ندامتگاه به حساب آید.
ندامت و پشیمانی که دیگر سودی ندارد. کسی که گذرش به بیمارستان‌ها بیفتد تازه متوجه خواهد شد که کرونا هنوز هم بی‌رحمانه به جان مردم افتاده و اصلاً خیال عقب‌نشینی ندارد.
کرونا هیچ‌جا نرفته، ما مردم سر شده‌ایم نسبت به آمار فوتی‌ها. بی‌حس شده‌ایم نسبت به شنیدن خبرهای فاجعه‌بار این بیماری.
وقتی یک متخصص می‌گوید ممکن است ششصد نفر در روز بمیرند انگار عددی را در میان محاسبات روزانه‌مان می‌شنویم. انگار درباره گرانی یک کالا و بالارفتن قیمتش حرف می‌زنیم و سرآخر به راحتی از آن می‌گذریم.
اما این آمار نه قیمت کالاست و نه نرخ تورم. آمار جان آدم‌هاست. جانی که باارزش‌ترین چیز برای انسان است.
این ماه‌ها آزمون سختی برای صبر و شکیبایی مردم است. برای تحمل و درک موقعیت.
نباید منتظر تصمیم مسئولین باشیم و بگوییم چون آنها مقررات و محدودیتی نگذاشته‌اند پس همه چیز عادی است.
این روزها فقط خودمان هستیم که می‌توانیم به داد خودمان برسیم، نه هیچ‌کس دیگر.
پایان پیام
نویسنده: راضیه حسینی
