معین شریفی در پارک جنگلی کردکوی گم شد؛ این ماجرا را تکرار نکنید

معین شریفی در پارک جنگلی کردکوی گم شد؛ این ماجرا را تکرار نکنید

به گزارش گلونی تیتر خبر حاکی از این بود که جوانی برای پیاده‌‌روی به جنگل رفته و گم شده.

روزهاست امدادگران در حال جست‌و‌جو هستند ولی هنوز خبری از اون نیست.

قرار بود که طبیعت راه نجات از شنیدن اخبار بد روزانه باشد.

قدم زدن حالمان را خوب کند. هوای تازه روحمان را جلا دهد.

بعد با انرژی بیشتر برگردیم و به زندگی که این روزها سخت‌تر از همیشه می‌گذر‌د ادامه بدهیم.

قرار نبود خودمان به سخت‌تر شدنش اضافه کنیم.

قرار نبود خانواده و دوست و آشنا را چشم به راه بگذاریم.

قرار نبود تیتر اخبار حوادث باشیم. اخبار ناراحت کننده تمامی ندارد. نمی‌دانیم برای کدامش غصه بخوریم.

شاید اگر کمی احتیاط بیشتری می‌کردیم، کمتر دچار حوادث این چنینی می‌شدیم.

با انجام کارهای کوچک، مثل بررسی مسیر و در نظر گرفتن حوادث احتمالی.

تنها نرفتن به چنین محیط‌های ناشناس.

در جریان گذاشتن دوستانمان از مسیری که می‌خواهیم برویم.

بردن تمام وسایل ضروری در صورت بروز حادثه.

معین شریفی در پارک جنگلی کردکوی گم شد

هرگز تنها به طبیعت نروید. اگر رفتید حتماً مسیر رفت و برگشت را به دست‌کم یک نفر بگویید و از آن مسیر منحرف نشوید. به‌ویژه در هیرکانی هرگز بی‌بلد و بدون بررسی فنی و دقیق، وارد جنگل انبوه نشوید. هرگز از لباس‌های نظامی یا قابل استتار و… استفاده نکنید و لباس‌‌های روشن و رنگی بپوشید.

پرس‌و‌جو و مشورت گرفتن از کسانی که آموزش دیده‌اند و تسلط کامل بر محیط دارند.

ما که عادت کردیم به شنیدن و غصه خوردن و رد شدن.

ولی خانواده هیچ‌وقت عادت نمی‌کند به نبود عزیزش.

زمان را نمی‌توانیم به عقب برگردانیم ولی می‌شود با آموزش و کسب مهارت جلوی این دست از اتفاقات را گرفت. خودمان را مسئول سلامت خود بدانیم.

مسائل ایمنی را رعایت کنیم. ماجراجویی‌هایمان را کنترل شده انجام دهیم.

این روزها ساده‌ترین کارهایمان را با استرس و نگرانی انجام می‌دهیم.

یک خرید ساده هم برایمان سخت و دشوار شده. دیدن دوستان را ممنوع کردیم.

از خانه بیرون رفتن با مراسم‌های پردردسر همراه شده. حتی نفس کشیدن هم سخت شده با وجود ماسک به صورت مداوم.

دلمام به طبیعت خوش است که می‌توانیم گاهی برویم نفسی تازه کنیم به دور از هیاهو.

طبیعت زیباست ولی به همان اندازه هم می‌تواند ترسناک باشد اگر آن را نشناسیم.

زندگی‌مان تلخ می‌گذرد، تلخ‌ترش نکنیم.

نویسنده: بیتا اشکانیان

پایان پیام