آیا معلمان با برنامه شاد واقعا شادند؟

آیا معلمان با برنامه شاد واقعا شادند؟

به گزارش گلونی بعض از دختران شاید تنها به یک دلیل آرزوی پسربودن کنند، آن هم این‌که که روزی بتوانند شاگرد پدرشان باشند و سرکلاس درسش بنشینند.

این دلیل آن‌قدر برای‌شان محکمه‌پسند و مناسب است که حاضرند برای یک دوره موقت شاگرد پدربودن، پیه دوسال خدمت را به تن‌شان بمالند.

آن‌ها هم مثل سایر فرزندان فرهنگی، در دوره‌ای زندگی کردند که توانستند فضای شغلی خانواده‌شان را از نزدیک ببینند.

این‌روزها مسئولینی که به فکر شادی دانش‌آموزان و معلمان هستند، آن‌ها را در فضایی به نام «شاد» گردهم آوردند تا شادی‌شان روزافزون گردد و همان‌جا هم رهایشان کردند تا باهم شاد باشند.

البته که معلمان هم مثل سایر روزهای عادی و غیرعادی، از هیچ تلاشی مضایقه نمی‌کنند.

آن‌ها پا به پای آلودگی هوا، بارش برف، زلزله، کرونا، فینال آسیا، باریدن سنگ از آسمان و غیره درس‌شان را می‌دهند و چشم امید دارند که شاید یکی از این شاگردان بتواند پیام‌آور امید برای این سرزمین باشد.

در تمام این روزهای قرنطینه و سختی بسیاری از مشاغل، این امر برهمه مسجل شد که معلمان چه تلاشی برای حفظ نسل جدید می‌کنند.

بچه‌های هفت تا هفده ساله چشم‌شان به تبلت و گوشی (اگر داشته باشند) است و پیامی که معلم برای‌شان ارسال می‌کنند.

الحق که معلمان هم کم نمی‌گذارند. هم درس‌شان را می‌دهند، هم با اختلال برنامه شاد کنار می‌آیند.

آیا معلمان با برنامه شاد واقعا شادند؟

روزانه صد پیام مبنی بر  «خانم/آقا شاد کار نمی‌کنه ما تکلیف‌مون رو بعدا می‌فرستیم» را پاسخ می‌دهند.

بچه‌هایی که تا دیروز داخل دفتر هم نمی‌آمدند را به داخل حریم شخصی‌شان راه داده‌اند.

از همه مهم‌تر نه تنها شادی خودشان و شاگردان، بلکه شادی دیگرافراد را هم فراهم می‌کنند.

برای یادگیری بهتر بچه‌ها درس را به شعر درمی‌آورند و گاهی ممکن است به علت کوچک بودن خانه، فضاها و آدم‌های شخصی‌تری هم داخل کادر بیفتند.

اما هیچ‌کدام این‌ها دلیل نمی‌شود که آن‌ها وظیفه‌شان را انجام ندهند.

آن‌قدر طبع‌شان بلند است که برایشان مهم نیست فلان فرد در اینستاگرام از روی ویدیوشان، ویدیویی دیگر بسازد.

آن‌ها انجام وظیفه به شکل درست برایشان مهم است چون جای درستی سرمایه‌گذاری کرده‌اند و می‌دانند نسل جدید است که آینده را می‌سازد.

پایان پیام

نویسنده: سارا ملاعباسی