تنبل خانواده شما قهرمان شماست

تنبل خانواده شما قهرمان شماست

به گزارش گلونی از برکات تلپو بودن این است که هیچکس از آدم انتظار هیچ کاری ندارد.

یعنی هوای سالم بی‌مسئولیتی را چنان به ریه‌هایتان می‌دهید که شش‌هایتان هر لحظه از شما تشکر می‌کنند.

تازه دیگران با پیش زمینه ذهنی که از شما دارند وقتی کاری هرچند کوچک برایشان انجام می‌دهید چنان قدردانی می‌کنند که حس قهرمان بودن به شما دست می‌دهد.

مثلا یادم هست تابستان‌ها که مدرسه نمی‌رفتیم (که رحمت بر آن فصلِ جان باد و کاش کل سال تابستان بود) مادرم صبح‌ها کلاس خیاطی می‌رفت.

ظهر که بر می‌گشت ما همچنان خواب بودیم و با اعتراض‌هایی مثل «تلپوهونه شاه عباسه؟ وریسید ظوره» بالای سرمان می‌آمد و از خواب شیرین ظهر گاهی بیدارمان می‌کرد.

یک روز که از شدت دل پیچه نیاز به دست به آب داشتم و سحر خیز شدم (یعنی حوالی ساعت ده) گوش‌هایم می‌گفت صدای جیز جیزی از آشپزخانه می‌آید.

رفتم دیدم بله، خوراک لوبیای مادرجان در حال ته گرفتن است و من هم به سان یک منجی به دادش رسیدم و یک کاسه آب اضافه کردم و شعله‌اش را کمتر، و باز فصل دیگر خوابم را شروع کردم.

تنبل خانواده شما قهرمان شماست

چند دقیقه بعد حس کردم مادر جان سراسیمه به خانه برگشت و به آشپزخانه سرکشی کرد وقتی متوجه شد گل دخترش ناهار را نجات داده کلی تشویقم کرد و من هم تا مدت‌ها منت آن دست به آب رفتن خوش موقع را سرش گذاشتم.

این را هم بگویم تلپوها رویاهای بزرگ دارند‌.

مثلا یادم هست به پدر می‌گفتم کلاچ و دنده دو قطعه اضافه در ماشین هست.

یک گاز و ترمز کافیست. و حتی فرمان هم به اشاره ابرو و یا با ذهن خوانی باید بپیچد.

یا مثلا همیشه دوست داشتم ماشین پرنده وجود داشته باشد.

چیزی شبیه بالگرد اما بدون بال و سر و صدا و همینجور خودش بدون اصابت به تیر برق و کوه و درخت و اینها ما را به مقصد برساند.

بعدها ذهنم فراتر رفت و اینکه چه معنی می‌دهد زمانمان در طی مسافت هدر برود؟

باید سیستمی طراحی شود که هر ثانیه اراده کردیم جایی باشیم آنجا باشیم.

می‌خواهد دستشویی گوشه حیاط باشد یا آن سر دنیا که دلمان برایش غنج می‌رود …

یا مثلا شارژری درست شود که زود شارژ کند و از طرفی باتری گوشی دیر تمام شود یا اصلا تمام نشود.

کاش دنیا جای بهتری برای ما تلپوها بود.

پایان پیام

قسمت‌های دیگر این ماجرا را بخوانید

نویسنده: زهرا ثمندری