تنبل در جامعه چراغ راه تکنولوژی است

تنبل در جامعه چراغ راه تکنولوژی است

به گزارش گلونی اول از همه بگوییم در زبان مردم لر به آدم تنبل تِلپو می‌گویند.

تلپوها علاوه بر اینکه وجودشان مثل اکسیژن برای بشر حیاتیست در همه جا یافت می‌شوند.

این گونه‌های خاص، نه ببخشید بسیار عام بشر از خروسخوان که قرار است بیدار شوند، بیدار نمی‌شوند، بیدارشدنشان را برای ظهر نگه می‌دارند و همان هنگام هم بعد از مقادیر زیادگِلِ پِل ( این پهلو و آن پهلو شدن) روی رختخوابشان بالاخره چشم جهان را به حضور خود روشن می‌کنند و بدین ترتیب مناسک و مراسم دست به آب و مسواک و یک کاسه کردن صبحانه و ناهار و سایر امور روزانه را پس از صرف ۱۲ ساعت خواب مفید به جا می‌آورند.

از مزایای وجود این مخلوقات خوب خدا بی‌آزار بودن و در بدترین حالت ممکن‌، کم آزار بودن است.

یعنی تصور کنید ۱۲ ساعت تمام نه کسی را می‌بینند و نه حتی صدایشان را کسی می‌شنود و تمام جایی که می‌گیرند اندازه ابعاد هیکلشان و این پهلو و آن پهلو شدن است.

تنبل در جامعه چراغ راه تکنولوژی است

از شما چه پنهان من شخصا یک تلپو هستم.

دو شغل هم دارم اما به دلیل اینکه ممکن است به آن دو قشر زحمت کش بربخورد نام این مشاغل را نمی‌برم.

البته شاید هم بعدا گفتم یعنی اگر شما مجبورم کنید.

مثلا اگر بگویم من بچه‌های مردم را درس می‌دهم و از طرفی خارجی‌های کافر را می‌برم جاهای گردشگری شهر را نشان‌شان می‌دهم، شما که‌ متوجه اسم دو شغل من نمی‌شوید که، می‌شوید؟ معلوم است که نه…

عزیزان از توصیف تلپو دور نشویم.

از دیگر مزایای این عزیزان این است که تمام مخترعان، دانشمندان به حل مشکلات این عزیزان فکر می‌کنند.

مثلا لابد آن زمان که مردم پیاده و یا با چهارپایان جابجا می‌شدند تلپوهایی چون من بودند که درد پا و دنبالچه و کمر و سایر اعضای بدن را بهانه می‌کردند و نیاز به داشتن خودرو را به مخترعان گوشزد می‌کردند.

یا مثلا مشق نوشتن که چه کار ظالمانه‌ای بود که آن زمان به ما تلپوها اجبار می‌کردند.

اما الان وقتی حرف می‌زنی گوشی برایت تایپ می‌کند.

یعنی ما همیشه چراغ راه تکنولوژی بوده‌ایم.

پایان پیام

قسمت‌های دیگر این ماجرا را بخوانید

نویسنده: زهرا ثمندری