دارم به تموم کردنش فکر می کنم فیلمی که باید ببینید

از دیالوگ‌های فیلم دارم به تموم کردنش فکر می کنم نوشته و کار چارلی کافمن

• انسان‌ها تنها حیواناتی‌اند که از قطعی بودن مرگ‌شان باخبرند.
• حیوانات در زمان حال زندگی می‌کنند، اما انسان نمی‌تواند.
• به همین دلیل، «امید» را اختراع کرده است.

به گزارش گلونی حسين معززی‌نيا نوشت: فیلم تازه‌ی آقای چارلی کافمن یعنی I’m Thinking of Ending Things را دیدم، و بعد از مدت‌ها از تماشای یک فیلم جدید، کیف کردم. لذت محض.

دارم به تموم کردنش فکر می کنم

این فیلمی است که سازنده‌اش می‌داند سینما یعنی ساختن یک دنیای منقلب‌کننده، پیچیده و چندلایه که قبل از انتقال هر گونه «پیام» و «معنا»، لازم است ما را وادار کند دریافت‌کننده‌های تنبل و زنگ‌زده‌ی ذهن‌مان را روشن کنیم، بی‌محابا وارد دنیایی غریب شویم و خوب ببینیم، خوب بشنویم، و خوب فرضیه بسازیم درباره‌ی آن‌چه در جریان است.

این فیلمی نیست که برای پاسخ دادن به سؤال‌های تماشاگر شتاب‌زده‌ی امروز خودش را به زحمت بیندازد. هیچ نگران نیست بابت این‌که تماشاگر موبایل به‌دستی که فقط با یک‌پنجم تمرکزش دارد فیلم را می‌بیند، بعد از چند سکانس رهایش کند.

این فیلمی نیست درباره‌ی «نگرانی»های جامعه‌ی جهانی بابت «مصائب» دنیا. فیلمی درباره‌ی گرم‌شدن کره‌ی زمین، اضمحلال محیط زیست، رنج‌های آواره‌ها و پناه‌جویان، زندگی دشوار مهاجران، تبعات جنگ‌های منطقه‌ای، محرومیت‌های نژادی و ظلم به اقلیت‌ها، و سیاست‌های نابخردانه‌ی سیاست‌مداران نیست.

این فیلمی است درباره‌ی «ذهن» انسان. زهدان پدیده‌ها. اصل ماجرا. عرصه‌ای فراگیرتر و قلمروی بنیانی‌تر از همه‌ی آن قبلی‌ها.

سازنده‌ی این فیلم، خوب می‌داند سینما یعنی شیوه‌ی روایت، یعنی به زحمت انداختن ذهن تماشاگر، یعنی قاب‌بندی، رنگ، نور، حرکت دوربین، اندازه نما، پس‌زمینه، پرسپکتیو، لباس، صدا، موسیقی و نقطه‌ی برش.

بنابراین اگر فیلمش را سرسری تماشا کنید، خیلی چیزها را نمی‌بینید.

شاید بگویند چه پرتوقع است کسی که فیلمش را از این همه جزئیات انباشته، این همه ارجاع به کتاب‌ها، فیلم‌ها و آثار هنری مختلف، این همه نقل قول و کنایه و شوخی با گذشتگان، حاصل کارش را هم داده به نت‌فلیکس و حالا انتظار دارد تماشاگر در خانه نشسته‌ی بی‌حوصله‌ی امروز، دو ساعت و ربع بنشیند و به همه‌ی اینها دقت کند. خب نکند! چه باک.

زنده باد آقای چارلی کافمن که بعد از پنج سال، با یک «فیلم» برگشته.

زنده باد که ما را نجات داده از دست این بیانیه‌های صوتی ـ بصری «دردمندانه» و «شریف» و «متعهدانه» که همان حرف‌هایی را تکرار می‌کنند که سوشال‌مدیا را پر کرده و کارکرد همه‌شان این شده که کل ساکنان این سیاره یک حرف بزنند، و یک جور حرف بزنند.

پایان پیام