درگیری مسلحانه شکارچیان غیرمجاز با محیط‌بانان یک جنگ تمام عیار است
به گزارش گلونی انتشار تصاویری از درگیری مسلحانه محیط‌بانان لرستانی با شکارچیان غیرمجاز برای چندمین بار زنگ خطر در این حوزه را به صدا درآورد اما آیا گوش شنوایی برای شنیدن این صدای ترسناک وجود دارد؟
این برای اولین بار نیست که جنگی تمام عیار بین محیط‌بانان و شکارچیان غیرمجاز شکل می‌گیرد. درگیری‌هایی که گاه حتا به تیراندازی از نزدیک هم بدل شده است.
سایر ویدیوها در نماشای گلونی
گلونی بارها و بارها در مطالب مختلف اخبار این درگیری‌ها را پوشش داده و به طور مکرر در مورد وقوع اتفاقات هولناک هشدار داده است.
تاکنون هم اگر اتفاق ناگوار زیادی روی نداده است فقط و فقط لطف خدا و جانفشانی و از خودگذشتگی پرسنل محیط‌بانی بوده است و بس.
اما تا چه زمانی این محیط‌بانان باید بدن خود را در برابر تیرها و فشنگ‌های شکارچیان قرار دهند؟
آیا زمان آن نرسیده که نهادها و ارگان‌های دیگر هم وارد میدان شوند به فریاد محیط زیست برسند؟
آیا نمی‌توان یک بار برای همیشه ریشه این بی‌فرهنگی را از بیخ و بن خشکانید؟
آیا نمی‌توان به عنوان مثال هزاران هزار نیروی یگان ویژه و ارتش و سپاه و… برای دست‌گرمی هم که شده وارد میدان شوند و جلوی این ظلم و نابرابری آشکار را بگیرند؟
آیا حتما باید خبر شهادت ده‌ها محیط‌بان مظلوم را در سرتیتر اخبار ببینیم تا بفهمیم چنین افرادی هستند و نیاز به کمک دارند؟
شاید تصور کنید چنین خبری خیلی بعید و به دور از حقیقت است اما متاسفانه باید بگوییم با توجه به اخبار رسیده، فیلم‌های ارسالی و سخنان شاهدان عینی، آن روز ناگوار خیلی هم دور نیست.
آن روزی که شهر را سیاه ببندند و تمام مقامات تسلیت بگویند و مردم جلوی پاسگاه‌های محیط‌بانی شمع روشن کنند.
اگر سازمان‌ها و نهادهای توانمند در این حوزه همینطور بی‌خیال طی کنند آن روز خیلی زودتر از آنچه تصور می‌کنیم فرامی‌رسد. از ما گفتن بود. اتفاقات تلخ از آنچه تصور می‌کنیم به ما نزدیکتر است.
پایان پیام
نویسنده: محسن فراهانی
