در پیج های اینستاگرام شور همه چیز را در نیاورید
به گزارش گلونی همان‌طور که می‌دانید قسمتی از اینستاگرام مربوط به تبلیغ غذا (همان خوردن ولی همراه با تعریف و تمجید)، لایک جمع کردن و پول درآوردن می‌شود.
اما برای دیده شدن همیشه باید متفاوت بود. کسی به ایده‌ها وغذاهای تکرای لایک نمی‌دهد.
حالا هرچقدر هم خوب ادا در بیاوری و طوری همبرگری را که به قاعده دهان مار پیتون درست شده، با لذت و به به و چه چه بخوری، باز هم فایده ندارد. باید ایده‌ای تازه بیاوری.
این‌بار عوض این‌که همبرگر پنیری بخوری بهتراست در عمق چند متری پنیر غوطه‌ور شوی.
اصلاً همه چیزرا پنیری کنی، همه جا پنیر بریزی. روی میز، بشقاب‌ها، قوطی نوشابه، صندلی، میز بغلی، پیشخوان، همین است، زندگی غوطه‌ور در پنیر.
به این پنیرها می‌گویند دیپ پنیر آمریکایی. البته خود آمریکایی‌ها هم به قابلیت خاص آن پی نبرده بودند تا این‌که جوانان تبلیغ‌کننده غذا در اینستاگرام این قابلیت جدید را کشف کردند و نشان دادند شما حتی می‌توانید این پنیر را روی قوطی نوشابه بریزید و بعد شاهد تغییر در مزه نوشابه داخل قوطی شوید.
در پیج های اینستاگرام شور همه چیز را در نیاورید
زندگی اینستاگرامی این روزها پر از غلو و رنگ‌های مصنوعی است.
غذا و تبلیغ آن قسمتی از این زندگی است.
دنیای واقعی ما محاصره شده در صفحات اینستاگرام و عکس و فیلم‌های رنگارنگ آن.
گاهی شیرجه می‌زنیم در استخری از یک ویلای شیک و لاکچری، گاهی غرق در عطر و طعم و مزه‌های سفره‌ای پر از غذاهای متنوع و لذیذ می‌شویم و گاهی هم غوطه‌ور در عمق پنیرهای زرد و خوشرنگ یک فست فود باکلاس.
و وقتی از همه این‌ها بیرون می‌آییم، واقعیتی کنارمان است که در مقابل آنها مثل عکسی سیاه وسفید و رنگ و رو رفته می‌ماند.
اینستاگرام جای عجیبی است. غذا می‌خوری و تمام مزه‌های لذیذ را توی چشم ملت فرو می‌کنی و پول درمی‌آوری.
یادش به‌خیر قدیم همه چیز حرمت داشت. به ما یاد داده بودند مبادا مدرسه میوه عطردار ببری.
مبادا غذایی ببری که شاید یکی از همکلاسی‌هایت نداشه باشد.
اما حالا که بزرگ شدیم همه چیز عوض شده. کسی به فکر نگاه گرسنه نیست.
میزها و غذاهای لاکچری در همه جای اینستاگرام پخش شده‌اند.
صدای قرچ و قوروچ گاز زدن فیله سوخاری که در دیپ پنیر غرق شده و شیشلیکی که به نیش کشیده می‌شود فضای اینستاگرام را پر کرده.
یادش به‌خیر قدیم‌ها همه چیز به اندازه بود و حرمت هنوز وجود داشت.
این روزها «اندازه» برای بعضی‌ها واژه‌ای بی‌معنی شده مثل حرمت و خیلی چیزهای دیگر دیگر.
پایان یپام
نویسنده: راضیه حسینی
