رکورد تازه ذوب شدن یخ های قطبی در ۴۰ سال گذشته
به گزارش گلونی ذوب شدن یخ های قطب شمال در فصل گرم سال ۲۰۲۰ اوج تازهای یافت که سبب شد حجم کل این توده یخی برای دومین بار در ۴۲ سال گذشته به میزان قابلتوجهی کوچک شود.
دانشمندان میگویند این امر دیگربار نشان میدهد که تغییرات اقلیمی چطور بهسرعت قطب شمال زمین را تحت تأثیر قرار میدهد.
یخهای قطبی در تابستان آب میشوند و در زمستان دوباره شکل میگیرند و تصاویر ماهوارهای از سال ۱۹۷۹ به این سو نشان میدهد که هر سال حجم یخ در این چرخه آب میرود.
پایینترین سطح یخ های قطبی امسال ۳/۷۴ میلیون کیلومتر مربع ثبت شد.
در چهار دههٔ گذشته دومینبار است که حجم این تودهٔ یخی، پس از ذوب تابستانه، بهزیر ۴ میلیون کیلومتر مربع میرسد.
رکورد تازه ذوب شدن یخ های قطبی
تحلیل تصاویر ماهوارهای نشان داده است که روند ذوب یخهای قطب شمال در اثر گرمشدن زمین هر دهه ۱۳ درصد افزایش داشته است.
ذوب این یخها علاوه بر آنکه به حیات وحش قطبی، از پلانکتونهای دریا تا زندگی خرسهای قطبی، آسیب میرساند، بر چرخهٔ تغییر آبوهوای دیگر نقاط جهان هم تأثیر مستقیم دارد.
پژوهشگران آبوهوا پیوسته هشدار دادهاند که برای مهار گرمشدن زمین و کنترل تغییرات ناخواستهٔ اقلیمی نباید فرصت را از کف داد.
قُطب شمال به انتهای شمالی محوری گفته میشود که زمین به دور آن میچرخد و در اقیانوس منجمد شمالی واقع شده است.
این نقطه در فاصله ۷۲۵ کیلومتری شمال جزیره بزرگ گرینلند قرار دارد.
قطب شمال جغرافیایی با قطب شمال مغناطیسی متفاوت است.
قطب شمال جغرافیایی در نقطهای قرار دارد که عمق اقیانوس در آن به ۴۰۸۰ متر میرسد و با تودههای عظیم شناور یخی پوشیده شده است. در این ناحیه در شش ماه از سال، کاملاً روشن و آفتابی و در شش ماه دیگر کاملاً تاریک است.
کاوشگر آمریکایی، رابرت پیری (Robert E. Peary) در آوریل سال ۱۹۰۹ مدعی شد که با سورتمه و به کمک سگهای خود که آن را میکشیدند، موفق به رسیدن به قطب شمال شده است.
سیاح آمریکایی دیگری به نام ریچارد برد (Richard E. Byrd) ادعا نمود که در نهم ماه مه ۱۹۲۶ با هواپیما به آنجا دست یافته است.
هر دوی این ادعاها بعدها مورد تردید قرار گرفت.
سه روز پس از اقدام ریچارد برد، در ۱۲ مه، محل دقیق قطب شمال توسط یک تیم بینالمللی شامل روئال آمونسن، لینکلن السورت و آمبرتو نوبیل به وسیلهٔ هواپیما فتح شد.
نخستین کشتیهایی که موفق شدند به قطب شمال برسند زیردریاییهای اتمی آمریکا (در سالهای ۱۹۵۸ و ۱۹۵۹) بودند. یخشکن آرکتیکا شوروی در سال ۱۹۷۷ نخستین کشتی سطحی بود که به این محل رسید.
پایان پیام