پرسپولیس به یادمان آورد هنوز زنده‌ایم!

پرسپولیس با شکست النصر به یادمان آورد هنوز زنده‌ایم!

به گزارش گلونی محمد ساکی نوشت: دو سه هفته قبل با شروع شدن لیگ‌قهرمانان آسیا دوباره گرمای فوتبال لابه‌لای روزمرگی‌ها مهمانمان شد.

کل کل های همیشگی با رقیب و ریز و درشت کردن نتایج تیم محبوبمان در هیایوی فشارهای مالی و روانی جان تازه‌ای گرفت.

بعد از یکی دو بازی که به دید بازی‌های تدارکاتی و محک زدن بازیکنان جدید نگاه می‌کردیم ناگهان شعله صعود به مرحله بعد آتشمان زد.

پرسپولیس یحیی با رفتن علیپور و ترابی و بیرو و شکست در دربی جام حذفی ابتدا شمایل یک غول خفته را نداشت.

سخت بود باورش این تیم با به خدمت گرفت بازیکنان جدید به این زودی‌ها دوباره قبای قهرمانی بر تن کند.

اما اینها همه حباب بود.

حباب واقعی نه مثل این حباب‌هایی که اقتصادمان را فلج کرده‌اند.

تیم یحیی چنان هماهنگ و زیبا بازی کرد که خیلی زود علیپور و ترابی را به خدا سپردیم.

پرسپولیس یادمان آورد هنوز زنده ایم

با سفر به دوحه بازیکنان و کادر فنی همه چیز را در تهران‌جا گذاشتند و رفتن برای جنگیدن و برگشتن کاری که این سا‌ل‌ها خوب یاد گرفته‌اند.

پرسپولیس یادمان آورد هنوز زنده ایم!

خوب یاد گرفته‌اند فوتبال نود دقیقه نیست.

تا شنیدن صدای سوت داور و نشان دادن نقشه میانی میدان ادامه دارد.

چه در زمان برد و چه شکست فقط تلاش می‌کنند.

از همگروهی با الدحیل میلیاردی و التعاون و الشارجه متحول شده سربلند و صدرنشین بالا آمدند.

السد ژاوی اسپانیایی را با یک بازی منطقی و زیرکانه کیش و مات کردند.

پاختاکور فیزیکی و مدعی را از راه برداشتند تا نیمه‌نهایی رسیدند.

نیمه‌نهایی که قابل پیش‌بینی بود بازی فقط با یک تیم نبود.

بازی بزرگی در راه بود.

همه‌چیز آرام جلو میرفت تا از رسانه‌ها طبق معمول اخبار شوکه‌کننده برای پرسپولیس منتشر شد.

بله. ریال سعودی کار خودش کرد.

عیسی آل کثیر شش ماه به خاطر حرکتی که نژادپرستی خطاب شد محروم شد.

۳ ساعت مانده به بازی با النصر.

تیم یحیی بهترین گلزن خود را از دست داد.

چه باید کرد؟ عبدی یا رمضانی یا عالیشاه؟

کدام یک از پس کار بر‌می‌آیند!

یحیی باید کاری می‌کرد.

او باید به بازیکنان یاداور می‌شد که بروند در زمین و کاری را که خوب بلندن را انجام دهند. پیروز شدن!

۱۲۰ دقیقه بازی زیبا.

۱۲۰ دقیقه هیجان ودلشوره و در نهایت شکست النصر و ریال و ای اف سی در ضیافت‌های پنالتی.

باید اعتراف کنیم آقا یحیی ما خاطره چه وقت چیپ زدن بود آقای گل‌محمدی را از یاد بردیم.

برد پرسپولیس شادمان کرد. چیزی که گم کرده بودیم.

صدای شادی مردم در خیابان‌ها یادمان آورد هنوز زنده‌ایم.

پرسپولیس یادمان آورد هنوز زنده ایم

دست مریزاد.

پایان پیام