برای مهار کرونا نیازمند قرنطینه و حکومت نظامی هستیم
به گزارش گلونی دکتر طبرسی، رئیس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری: «دو روز پیش ۶۵ رئیس دانشگاه علوم پزشکی در نامه‌ای به وزیر بهداشت تعطیلی ٢ هفته‌ای کل کشور را خواستار شدند».
برای مهار کرونا چه باید کرد؟
سایر ویدیوها در نماشای گلونی
یک دانشیار اپیدمیولوژی به ایسنا گفت: «قرنطینه نکنیم کرونا قتل عام می‌کند. وضعیت مبتلایان در ادارات بسیار وحشتناک است.
رنگ‌بندی‌ها را کنار بگذاریم، کل کشور شرایط بسیار وخیمی دارد. اگر مردم رعایت نکنند، چاره‌ای جز در خانه ماندن کامل و حکومت نظامی نخواهیم داشت».
این حرف‌ها روی دو گروه هیچ تأثیری ندارد. گروه اول مسئولینی که نمی‌توانند از عهده مخارج تعطیلی صنوف مختلف و ادارات برآیند؛ و گروه دوم مردمی که اصلاً اعتقادی به کرونا ندارند.
به نظرشان پزشکان و متخصصان برای این‌که حوصله‌شان حسابی سررفته بود، کرونابازی راه انداخته‌اند و تصمیم گرفته‌اند کمی خودشان را سرگرم کنند.
حالا چرا این همه پزشک و پرستار وسط بازی از بین رفته‌اند چون از قدیم گفته‌اند «بازی اشکنک داره…».
از افرادی که بهره هوشی‌شان در همین حد است انتظار درک شرایط و موقعیت خطرناک را نمی‌شود داشت.
به راحتی بدون ماسک در خیابان تردد می‌کنند، کنار دکه چای می‌ایستند و برای برداشتن یک قند، طوری تا مچ دست‌شان را در قندان فرو می‌کنند که انگار دنبال قند خاصی می‌گردند و تا پیدایش نکنند ول‌کن نیستند.
کافی است چند لحظه کنار یکی از این دکه‌ها بایستید و حرکات فروشنده و خریدار را نگاه کنید.
فروشنده با همان دستی که چند لحظه پیش تمام اجزای صورتش را مورد نوازش قرار داده بود، استکان را گربه‌شور می‌کند.
با دستمالی که معلوم نیست آخرین بار چند سال پیش رنگ آب را به خودش دیده، کنار سماور را تمیز می‌کند و چای می‌ریزد.
به نظرم کرونا هم تا به حال این حجم از بی‌محلی را ندیده بود.
برخی می‌گویند تقصیر مسئولین است. اگر مقررات سفت و سخت بگذارند مردم مجبور به رعایت می‌شوند.
در این شکی نیست که مسئولین نقش بسیار مهمی در بالارفتن آمار کرونا داشتند.
ولی خداوکیلی اگر از همین فردا مقررات منع آمد و شد بعد از ساعت نه شب وضع شود، چندنفرمان به دنبال کوچه‌های تاریک و خلوت می‌گردیم تا راه فرار پیدا کنیم و سرآخر وقتی با موفقیت توانستیم بعد از ساعت نه، باز هم بیرون بمانیم کلی ذوق می‌کنیم؟
واقعاً کجا بهتر از ایران برای کرونا؟
پایان پیام
نویسنده: راضیه حسینی
