ساخت بزرگراه در اورست؛ نپالیها زیاد فیلم هندی می‌بینند
نپالیها هم کم از هندی‌ها ندارند.
نپال در حال ساخت بزرگراهی به اورست بوده که این کار انتقاد بسیاری را در پی داشته است.
به گزارش ایسنا، کشور نپال قصد دارد که بزرگراهی به اورست تاسیس کند. انتشار این خبر باعث شد که دولت نپال با حاشیه ها و انتقادات جدی روبرو شود.
علی رغم انتقادات زیاد کوهنوردان و حامیان محیط زیست، این جاده جدید هرگز وارد پارک ملی ساگارماتا (منطقه حفاظت شده‌ای در هیمالیا، نپال شرقی که توسط کوه اورست احاطه شده و جزو میراث یونسکو است) و حتی کمپ های اصلی اورست نخواهد شد و تنها شهر لوکلا که در شمال شرقی نپال قرار دارد را با دیگر نقاط این کشور متصل می‌کند.
به گزارش گلونی شاید کشورشان کوچک باشد اما در محتوا جلوتر هم هستند.
میان کرونا و زمین لرزه و فقر و هزارتا مسائل دیگر می‌خواهند بزرگراهی به سمت اورست احداث کنند.
شاید مباحث عرفانی‌شان هم در این موضوع دخیل باشد.
مثلاً از این همه مشکل بخواهند سر به کوه بگذارند.
یا باتوجه به نیافتن راه مناسب، راهی بسازند.
البته معلوم است خوب نگشته‌اند.
اگرنه پیدا کردن راه در آن جغرافیا از ساختنش راحت تر است.
آن هم ساختن راهی که تمام کارگران و کارفرمایان روی ویبره لرزیدن زمین هستند.
البته به‌خاطر ارتباط صمیمی و داداشی طورشان با طبیعت از این موضوع می‌گذرند.
اما بهانه اصلی‌شان بهبود اقتصاد مردم محلی است.
این دیگر صد در صد غلو است.
کجای دنیا بنای حرف را بر درخواست مردم محلی گذاشته‌اند که اینجا دومی‌اش باشد!
خود مردم غیرمحلی و شهرنشین در فقر هستند دیگر چه برسد به این‌ها.
ساخت بزرگراه در اورست
شاید هم قرار است در آن‌جا شهرک ویلایی احداث شود که شهرنشینان آخر هفته را آن‌جا بگذرانند و برای همین سکوت کردند.
حتی فعالان محیط زیست هم نتوانستند این ایده خیلی خلاقانه را از سر متولیان امر خارج کنند.
چون کارفرمایان به کارهای کوچک راضی نمی‌شوند و این موضوع برایشان خیلی هیجان‌انگیز است.
واقعا این فکر هر انسانی را وسوسه می‌کند.
مدیران این پروژه قبل از خواب به مراسمی فکر می‌کنند که قرار است بابت آسفالت کردن اورست از آن‌ها تقدیر شود.
این رویا هیچ‌گاه نمی‌گذارد راحت و آسوده فکرکنند و به حرف کوهنوردان گوش بدهند که چنین راهی به کار نمی‌آید.
متولیان این امر آن‌قدر تودار هستند و درکارشان پیگیرند که کسی را از برنامه بعدیشان آگاه نمی‌کنند.
باعث شده‌اند ما اینجا به فرضیه سازی بیفتیم.
آن‌ها فعلاً فقط می‌سازند و می‌سازند تا رتبه اغراق و غلو را از هندی‌ها بگیرند و صنعت جدیدی در هنر تولید شود.
پایان پیام
نویسنده: سارا ملاعباسی
