کامپیوتری که مرحوم استیو جابز آن را در آغوش گرفت

کامپیوتری که مرحوم استیو جابز آن را در آغوش گرفت

خاطرات یک طراح کثیر و قمری بر باد رفته، قسمت ۲

به گزارش گلونی آن موقع‌ها شرکت قمری یک شرکت به روز و پر آوازه در یکی از مناطق بالای شهر و از اولین شرکت‌هایی بود که استودیوی طراحی‌اش مجهز به کامپیوتر، آن هم از نوع مکینتاش بود.

رئیس فعلی یا همان استاد سابقم من را به استودیو برد و به بقیه همکاران که مشغول طراحی بودند معرفی کرد.

به من یک کامپیوتر مدل مکینتاش تواس آی (Macintosh IIsi) دادند.

کامپیوتری که مرحوم استیو جابز آن را در آغوش گرفت

این کامپیوتر همان کامپیوتری بود که مرحوم استیو جابز برای معرفی‌اش به جهانیان شخصاً آن را در بغل گرفته و با آن عاشقانه قدم زده بود.

شاخ کامپیوترهای خانگی آن زمان و البته ناتوان از انجام یک کار ساده گرافیکی!

برای انجام هر حرکت گرافیکی می‌توانستی بروی و یک آبگوشت با ترشی و دوغ بزنی و برگردی و ببینی که هنوز هیچ اتفاقی در عالم نیفتاده است و دستگاه همچنان در حال پردازش مسئله است.

برایم قابل درک نبود که این کامپیوتر چه کاری را برای طراحان راحت کرده است.

با این اوضاع تنها یک هفته از شروع کار من در شرکت قمری نگذشته بود که یک روز ناگهان صدای بلندی از دل کامپیوتر بزرگوار بیرون آمد و صفحه مانیتور به طور ناگهانی سیاه شد.

من گیج و مبهوت از اتقاق افتاده، صلواتی نثار پدر استیو جابز بزرگ کردم و با ترس و وحشت نزد رییسم رفتم و اتفاق افتاده را شرح دادم.

رییس هم آمد و دستی به سر و روی دستگاه کشید و اینورش را چک کرد و آن‌ورش را چک کرد و نهایتا با نا امیدی گفت فکر کنم که کامپیوتر سوخته است!

من بدون اینکه منتظر شنیدن کلمه اخراج باشم، خودم وسایلم را جمع کردم و راهی خانه شدم و تا صبح منتظر تلفنی از سمت رییسم بودم که اخراج شدنم را اعلام کند.

وقتی تا صبح صدای زنگ تلفن نیامد، راهی شرکت شدم و بدین سان به طور واقعی کارم را در شرکت شروع کردم.

پایان پیام

نویسنده: فاطمه خرم‌آبادی