قصه پر غصه بلوط و داغی که هر سال تازه میشود
کشاورزان درختان بلوط را میبرند. همیاران زاگرس به تنگ آمدهاند.
قصه پر غصه بلوط و داغی که هر سال تازه میشود
به گزارش گلونی آذر ماه رسیده و با رسیدن اولین سوز سرما، داغ دل بلوطها و همیاران زاگرس عزیز، تازه شده است.
به گزارش همیاران زاگرس در روستای چاهگاه شهرستان خانمیر استان چهارمحال و بختیاری، کشاورزان در هنگام بذرپاشی شاخههای بلوط را میبرند.
و این جنایتی است در حق درختانی که زندگی زاگرس و اکوسیستمش به آن وابسته است.
بلوط ها سرنوشت تراژیک عجیبی در زاگرس دارند.
اگر از آتشسوزیهای عمدی، یا سوزندگی خشکسالی جان سالم به در ببرند باید حواسشان جمع باشد به بهانه سرما یا نبود سوخت، هیزم اجاق، یا زغال افروخته، نان و کباب و قلیان، و یا سودی به جیب چوببرها نشوند.
اگر سدی شوند دربرابر سیل، خاک شسته، خوراک را از ریشههای در هوا ماندهشان دریغ میکند.
و اگر قد راست کنند به سرافرازی، کشاورزانی پیدا میشوند که هنگام بذر پاشی تیشه به تنه و ریشهشان بزنند.
بیخ و بن بلوطها، در این سرزمین سخت سست بنیاد است.
و مردم این سامان گویا غافلند از اینکه بلوطها یک شبه بزرگ نمیشوند.
غافلند از اینکه سهمی از زندگیشان، به فرایند بزرگ شدن و پا گرفتن همین نهالها وابسته است.
غافلند از اینکه این بلوطها برای بقا، در کلنجار با شوخیهای ناجوانمردانه طبیعت و انسان، برگها و شاخهها و پوستهای زیادی را از دست داده اند.
قصه پر غصه بلوط
آنچه دانستنش درباره بلوطها برای ما ضروری است، این است که بلوطهای کهربایی رنگ، جواهرات گرانقیمت دامنههای زاگرسند.
هیچ جواهر و الماسی هم یک شبه شکل نمیگیرد.
هر چیز ارزشمند، هر چیز زیبا و ماندنی در این جهان برای باروری و بالندگی، به زمان نیاز دارد.
زاگرس نشین و زاگرس گرد، باید بداند که بلوط حرمت دارد.
باید به شادمانی نهالهای جوان بلوط برقصد و با به بار نشستنش شکرانه به جا آورد.
نه اینکه خودش عاملی باشد تا بلوط و سرو و … به رویش و کمال نرسند.
چرا که اگر همین بلوطها نباشند، غم سیلاب، و ریزگرد و … برای تمام اهالی این حوالی، غصهای مدام میشود.
باید دلمان برای خودمان، باید دلمان برای تمام جوانه ها و نهالهای بلوط بسوزد.
باید حواسمان جمع این شاخههای لطیف باشد و دستور جناب شفیعی کدکنی نگاه کنیم به بلوط:
« به آن بلوط کهن آنجا بنگر
نیم پاییزی و نیمیش بهار
مثل این است که جادوی خزان
تا کمرگاهش
با زحمت
رفته ست و از آنجا دیگر
نتوانسته بالا برود!
اگر نخواهیم بلوطها رو درست ببینیم با آمدن زمستان، کابوس جنگلهای بلوط زاگرس، تازه میشود.
باورتان بشود یا نه، مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری لرستان، گفته: روزانه دو هزار کامیون چوب از لرستان به روشهای مختلف به شمال کشور حمل میشود.
و تراژدی بلوطزارهای زاگرس تنها به لرستان و دوهزار کامیون ختم نمیشود.
با مثنوی سکوت در جنگل شب،
با قامت بی قنوت در جنگل شب
مجموعهی دردنامههای من و توست،
خودسوزی هر بلوط در جنگل شب.
پایان پیام
نویسنده: آرزو قدوسی
کد خبر : 188152 ساعت خبر : 2:37 ب.ظ