جاده سازی دلیلی بر نابودی کوهستان

جاده سازی دلیل نابودی کوهستان

به گزارش گلونی دکتر هنریک مجنونیان در کتاب «حفاظت محیط زیست کوهستان» نوشته است:

جاده سازی اکوسیستم‌های کوهستانی را به شدت تهدید می‌کند. در ادامه به یکی از مهم‌ترین تهدیدکنندگان اکوسیستم‌های کوهستانی می‌پردازیم.

احداث جاده‌های کوهستانی بدون توجه به ضوابط جاده‌سازی اثرات تخریبی قابل توجهی در بر دارد.

جاده‌سازی در مناطق کوهستانی با حجم زیاد خاکبرداری و خاکریزی همراه است و اثرات نامطلوب و ماندگاری دارد.

از بین رفتن یگانگی طبیعت، تجزیه و فروپاشی اکوسیستم‌های کوهستانی، نابودی زیستگاه‌ها، آسیب‌دیدگی مناطق حساس، نابودی فون و فلور، کاهش ارزش‌های زیبایی‌شناسی، تجزیه زیستگاه‌ها و تشدید پدیده جزیره‌ای شدن از اثرات عادی جاده سازی است.

تاثیر فعالیت‌های انسان بر اکوسیستم‌‌های کوهستانی، در مقایسه با هر اکوسیستم دیگر، با آهنگی سریع‌تر وضعیت‌های بحرانی می‌آفریند.

تخریب پوشش گیاهی محافظ کوهستان به‌ویژه در مناطق شیبدار فرسایش را تشدید می‌کند.

جاده سازی

ویژگی بارز دیگر همه اکوسیستم‌های کوهستانی این است که توان ترمیم‌پذیری بسیار ضعیفی دارند و بازسازی آن‌ها در صورت تخریب بسیار دشوار است.

امروزه جوامع انسانی برای بقای خویش بیش از هر زمانی به مراقبت و حمایت از کوه‌ها نیازمندند.

گفتنی است کوهستان زمینی است که کوه در آن بسیار باشد. به سرزمین‌های مرتفع کوهستانی، کوهساران و کوهسار نیز گفته می‌شود.

کوه، برآمدگی‌های سطح زمین را گویند که ارتفاعی بیش از ۶۰۰ متر داشته‌ باشند، به زنجیره‌ای از کوه‌ها، رشته‌کوه می‌گویند و سرزمینی که کوه در آن فراوان باشد را کوهستان می‌خوانند.

کاهش جمعیت حیات وحش از جمله اثرات معمولی این نوع فعالیت‌ها به شمار می‌روند. این پیامدها در محاسبات سرانگشتی مسئولان از «فایده‌مندی» محلی اعراب ندارد.

توسعه‌ای بدین منوال سهل و ساده که فقط به انتفاع لحظه‌‌ای می‌اندیشد و عواقب درازمدت آن را برای مردم اعم از نسل حاضر یا آتی اصلا به حساب نمی‌آورد، هنر زیادی نمی‌طلبد.

کافی است نسبت به آب و خاک، آینده کشور و مردم و ارزش‌های ملی بی‌تفاوت بود و کمی نسبت به آن‌ها سستی احساس داشت. آن موقع همه چیز به خوبی پیش می‌رود.

اکوسیستم‌های کوهستانی برحسب عوامل زایش خود چشم‌انداز و سیمای متفاوتی دارند، زیرا سیمای ظاهری چشم‌انداز محیط طبیعی متاثر از سنگ‌های تشکیل‌دهنده آن‌هاست و سنگ‌ها با توجه به کانی‌های تشکیل‌دهنده خود، در برابر عملکرد تشکیل‌دهنده آن‌هاست و به سنگ‌ها با توجه به کانی‌های تشکیل‌دهنده خود، در برابر عملکرد پدیده‌های طبیعی – انسانی مقاومت یکسانی ندارند.

پایان پیام