جنگل حرا بندر دیر با طرح پرورش میگو نابود می‌شود
خور بردستان نیازمند توجه بیشتر است
اجرای طرح راه‌اندازی مرکز تکثیر و پرورش میگو در جنگل‌های حرا بندر دیر در استان بوشهر که مستلزم احداث راهی به سوی سوله‌های تکثیر و پرورش میگو است به گفته کارشناسان حوزه محیط زیست، به معنای مرگ یک اکوسیستم ارزشمند است.
به گزارش گلونی جنگل‌های حرا یکی از ارزشمندترین ویژگی‌های محیط زیست ساحل جنوب کشور است.
و یکی از نادرترین گونه‌های اکوسیستم در ایران است.
جذابیت‌های طبیعی ساحل بوشهر می‌تواند یکی از قطب‌های گردشگری دریایی باشد.
اما طرح‌ها و پروژه‌های صنعتی این چنین، باعث ازبین رفتن این نوع پوشش گیاهی خاص و گونه‌های نادر گیاهی آن می‌شود.
طرح‌هایی که سال‌هاست به‌بهانه توسعه اقتصادی مردم منطقه، اجرا و بعد ازمدتی با تخریب‌محیط زیست کنارگذاشته می‌شوند.
طرح راه‌اندازی مرکز تکثیر و پرورش میگو در این جنگل‌ها هم یکی از این طرح‌هاست که درصورت اجرا صدمات زیادی را به اکوسیستم و محیط زیست وارد میکند.
راضیه اشعثی، فعال محیط زیست در بوشهر، گفت: تکثیر میگو در دل جنگل های حرای دیر و حریم ۶۰ متری دریا و در محل تداخل آب شور دریا و سیلاب‌های ساحلی عملاً منطقه خور بردستان و اراضی جنگل حرا آن را به دو نیمه تقسیم میکند.
این مسئله سبب می شود مهم‌ترین عامل بقای جنگل‌ها که ورود آب شیرین و غرقاب شدن اراضی بالا دستی و همجواری با حراهاست، از دست برود و تجاوزی آشکار به حریم جزر و مدی دریا و این اکوسیستم اتفاق بیافتد.
جنگل حرا بندر دیر
جاده‌ای که قرار است احداث بشود خور دیر را به دو قسمت تبدیل میکند و این یعنی مرگ درختان حرا
احسان عابدی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی کشور نیز در این‌باره گفت: اکوسیستم حرا یک پهنه است که ممکن است بخشی از آن گیاه نداشته باشد.
اما در آینده در همین پهنه خشک، گیاه به وجود خواهد آمد.
چرا که مردم و سمن‌های منطقه با کشت نهال حرا روز به روز این جنگل‌ها را گسترش می‌دهند.
اما دیدگاه غیرعلمی برخی مسئولان سبب می‌شودبگویند که چون در این منطقه گیاهی نیست می‌توانیم جاده بکشیم سایت تکثیر و پرورش میگو راه بیندازیم.
وی از اینکه احداث جاده، سبب قطع مسیر آب شیرین به‌سمت جنگل‌های حرا بندر دیر و در نتیجه مرگ آنها می‌شود ابرازتاسف کرد.
سال‌هاست که فعالان محیط زیست و مردم محلی ساختار توقف طرح‌هایی هستند که کسب‌و‌کار طبیعی آنها را دچار تغییر میکند و به مرور آن را ازبین می‌برد.
این گونه طرح‌ها به‌هیچ عنوان توسعه پایدار محیط زیست را رعایت نمی‌کند.
نزدیکی این مرکز به خانه‌های مردم از جمله گلایه‌های مردم منطقه است.
و نه فقط برای نسل‌های بعد محیط زیستی باقی نمی‌ماند، بلکه افرادی که درهمین سال‌ها زندگی می‌کنند نیز نمی‌توانند از این سرمایه طبیعی بهره‌مند شوند.
حالا سوال مردم و فعالان محیط زیست این است که عاقبت چنین پروژه‌هایی که تخریب مسلم محیط زیست و طبیعت منطقه هستند چه می‌شود و چه کسی در این خصوص پاسخگوست.
پایان پیام
