خارپشت برانت
به گزارش گلونی در کتاب «اطلس پستانداران ایران» که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره خارپشت بیابانی آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۱۴۰ تا ۲۷۰ میلی‌متر، طول دم ۱۰ تا ۴۰ میلی‌متر، طول کف پای عقب ۳۳ تا ۳۸ میلی‌متر، طول خارها ۳۸ میلی‌متر و وزن ۴۰۰ تا ۷۰۰ گرم است.
گوش‌ها مثلثی شکل و از خارهای پشت سر بلندترند.
یک قسمت برهنه ۸ شکل در بین خارهای بالای پیشانی وجود دارد که وجه تمایز آن با خارپشت گوش بلند است.
رنگ بدن به طور کلی سیاه است اما نمونه‌های گندم گون تا کاملا سفید رنگ نیز دیده می‌شود.
در نمونه‌های تیره موهای صورت و زیر بدن قهوه‌ای تیره تا سیاه است، خارها نوارهای سیاه و زرد دارد ولی چون رنگ نوک خارها سیاه است رنگ کلی بدن سیاه به نظر می‌رسد.
در نمونه‌های روشن، رنگ زیر بدن زرد متمایل به سفید و رنگ خارها گندمگون است و قسمت‌های تیره در خارها دیده نمی‌شود.
ویژگی‌های زیستی: شب گرد بوده و روزها در حفره‌های زیرزمینی که تا یک متر عمق دارند استراحت می کند، از حشرات، کرم‌ها، مهره‌داران کوچک و همچنین مار و مواد گیاهی مانند توت و خربزه تغذیه می کند.
در بهار جفت‌گیری کرده و اواخر بهار و اوایل تابستان بین ۴ تا ۶ بچه به دنیا می‌آورد.
خارپشت برانت
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: بیشتر در نواحی خشک و کم آب و گاهی در کوهپایه‌های مناطق استپی، بیابانی و تپه ماهوری، درخت‌زارها و نیز در مناطق کشاورزی و مسکونی زندگی می‌کند.
در اکثر استان‌های کشور به جز جنگل‌های شمال و مناطق شمال غربی وجود دارد.
در جزایر خلیج فارس مانند قشم، هنگام، هرمز، لارک، خارک و تنب بزرگ دیده می‌شود.
وضعیت حفاظتی: در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.
همه ساله تعداد زیادی در اثر تصادف در جاده ها یا گیر کردن در حصارهای اطراف زمین‌های کشاورزی از بین می‌روند.
اما، با توجه به وسعت پراکندگی، شب گرد بودن و مقاومت نسبت به سموم، خطر جدی نسل آن‌ها را تهدید نمی‌کند.
پایان پیام
