خفاش نعل اسبی مهلی نسبتا کمیاب است

خفاش نعل اسبی مهلی

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی خفاش نعل‌اسبی مهلی آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۴۲ تا ۶۴ میلی‌متر، طول ساعد ۴۸ تا ۵۶ میلی‌متر، طول دم ۲۱ تا ۳۷ میلی‌متر و وزن ۱۰ تا ۲۳ گرم است.

کمی بزرگ‌تر از R . blasii و R . euryale زائده ارتباطی بالا کمی بلندتر از زائده ارتباطی پایین و نوک آن نسبتا گرد است.

زائده ارتباطی پایین از نمای روبه رو پهن و گرد است.

نیشتر در نیمه بالایی ناگهان باریک می‌شود.

رنگ بدن در پشت خاکستری قهوه‌ای و در سطح شکمی تقریبا سفید است.

گوش‌ها و پرده‌های بال خاکستری روشن هستند.

طول بند دوم انگشت چهارم بیش از دو برابر بند اول.

ویژگی‌های زیستی: با ۳۰ تا ۵۰۰ خفاش ماده شیر خوارگاه‌هایی را تشکیل می‌دهند که اغلب گونه‌های دیگر نظیر سایر خفاش‌های نعل اسبی، M . blythii و M . pallidus نیز در آن حضور دارند.

عمدتا از بیدها تغذیه می‌کند.

طعمه‌هایش را اغلب نزدیک به سطح زمین شکار می‌کند و گاهی طعمه‌ها را از روی زمین برمی‌دارد.

خوابگاهش را تعویض می‌کند و بیشترین جابه‌جایی مشاهده شده در آن ۹۰ کیلومتر است.

خارج از فصل زایمان و شیردهی خوشه‌های مختلطی از نر و ماده تشکیل می‌دهند که در آنها افراد در تماس با همدیگر هستند.

خفاش نعل اسبی مهلی

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در بوته‌زارهای مدیترانه‌ای و درخت‌زارهای و همچنین دشت‌های خشک خوراک‌جویی می‌کند.

گونه‌ای منحصرا غارزی است و به ندرت از خوابگاه‌های مصنوعی همچون ساختمان‌های متروک استفاده می‌کند.

خوابگاه‌های تابستانی آن اغلب در غارهای گرم و اغلب در مناطق کارستی قرار دارد.

برای زمستان‌خوابی به زیستگاه‌های زیرزمینی سردتر همچون غارهای بزرگ با خرداقلیم ثابت می‌رود.

در ایران از ارتفاعی بیش از ۲ هزار متر از سطح دریا گزارش شده و نسبتا کمیاب است.

تاکنون فقط در استان‌های آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، چهارمحال و بختیاری و فارس ثبت شده است.

وضعیت حفاظتی: جمعیت این گونه رو به کاهش است و مدام قطعه قطعه‌تر می‌شود.

در مجموع به نظر می‌رسد که جمعیت این گونه در سه نسل گذشته بیش از ۳۰ درصد کاهش یافته و در برخی کشورها منقرض شده است.

به همین دلیل در فهرست سرخ IUCN در گروه « آسیب پذیر» یا VU قرار گرفته است.

در ایران نسبت به ۵ دهه پیش کاهش چشمگیری یافته است (در سال ۱۳۴۷ تعداد این خفاش در غاری در کردستان نزدیک به ۱۲ هزار برآورد شد.

این گونه صرفا غارزی است و تمرکز جمعیت آن در تعدادی خوابگاه اصلی آن را در برابر مزاحمت‌های انسانی آسیب‌پذیر می‌سازد.

تخریب غارها به بهانه گردشگری یکی از مهم‌ترین عوامل تهدید این گونه است.

در فهرست گونه‌های حمایت شده ایران قرار ندارد.

پایان پیام