سنگ نوشته و یادگاری در طبیعت نامردی است
به گزارش گلونی سنگنوشتهها، یادگاریها، حکاکیهای روی تنه درختان و… بلای جان طبیعت و محیط زیست و زیبایی بصری آنهاست.
از شلوغیها و کثیفیهای شهر خسته شدی و میخواهی یک روز جمعه بروی به دامان طبیعت تا کمی از زیباییهای محیط زیست کیفور بشوی و برای برگشتن به شهر تجدیدقوا کنی تا بتوانی یک هفته یا یک ماه دیگر در آن شهر شلوغ و کثیف زنده بمانی.
پس صبح جمعه راه میافتی به سوی یک کوهی، تپهای، دشتی اطراف شهر محل سکونت خود.
ابتدای مسیر که پر از زباله است و باید لابهلای زبالهها قدم برداری اما با خودت میگویی آنقدر راه میروم تا به جایی برسم که دست این مردم بیفرهنگ به آنجا نرسیده باشد و طبیعت شکل بکر و زیبای خود را حفظ کرده باشد.
پس راه میروی و راه میروی.
کمی از مقدار زبالهها کم میشود اما سروکلهی یک ناهنجاری دیگر پدیدار میشود.
روی یک تخته سنگ بزرگ با اسپری رنگی نوشتهاند قالیشویی برداران شربتاوغلی.
چند متر آنطرفتر نوشتهاند «بچههای کمربندی پرچم بالاست».
روی یک تخته سنگ دیگر یک شعار فوتبالی نوشتند.
سنگ نوشته و یادگاری در طبیعت نامردی است
چندصدمتر آنطرفتر سنگهای کوچک را دور هم جمع کردند و با گچ و آهک و آن سنگها آرم یک بانک را درست کردند.
روی درختها حرف اول اسم و خود به همراه حرف اول اسم عشقشان را حکاکی کردند و یک قلب تیرخورده هم زیرش چپاندند.
روی یک سنگ بزرگ نوشتهاند «پشت این سنگ را نگاه نکنید».
وقتی میروی پشت سنگ میبینی نوشتند «مگه نگفتم نگاه نکنید؟ هارهارهار».
متاسفانه این نازیباییها تا جایی که چشم کار میکند و پا قادر به رفتن است دیده میشوند.
هیچ امیدی هم نیست که جایی را بیابی که پای آدمهای بیفرهنگ به آنجا باز نشده باشد.
اگر هم خیلی داخل طبیعت راه بروی به شهر بعدی میرسی.
چرا که فکر میکنیم دنیا فقط برای ما انسانها آفریده شده است و بس.
نباید فراموش کنیم که ما مهمان طبیعت هستیم و باید به میزبان احترام بگذاریم.
چه کسی را دیدی برود مهمانی و با چاقو روی صورت میزبان بنویسد «آقا هستم ۲۵ ساله، سفید»؟
پایان پیام
نویسنده: محسن فراهانی
کد خبر : 194359 ساعت خبر : 7:14 ب.ظ