پوست ویردار را کندند؛ بلوط ۴۰۰ ساله در آستانه مرگ

پوست ویردار را کندند؛ بلوط ۴۰۰ ساله در آستانه مرگ

به گزارش گلونی مهندس مرتضی ابراهیمی رستاقی درباره این اتفاق به گلونی گفت: «این عمل که تحت عنوان کت زدن معروف است موجب خشکیدگی درخت می‌شود.

گیاهان چوبی چند ساله دارای دو نوع آوند هستند:  آوند چوبی و آوند آبکش.

مواد غذایی معدنی به صورت محلول توسط ریشه جذب و توسط آوند چوبی به اندام هوایی درخت منتقل می‌گردد.

این مواد جذب شده را شیره خام می‌نامند. شیره خام یا همان مواد معدنی توسط برگ‌ها با استفاده از نور خورشید طی فرایندی تحت عنوان فتوسنتز تبدیل به شیره پرورده می‌شود و این شیره پرورده است که درخت از آن تغذیه می‌کند و توسط آوند آبکشی به تمام اندام درخت منتقل می‌گردد.

حتی ریشه که مواد معدنی اولیه را از خاک جذب نموده است برای بقا نیازمند شیره پروده است که توسط آوند آبکشی تامین می‌گردد.

آوند آبکشی یا همان کامیون حمل غذا در قسمت پوست درخت قرار دارد.

بنابراین با عمل کت زدن که عبارت است از برداشت حلقه کامل پوست درخت حمل مواد غذایی به ریشه قطع و در نهایت منجر به خشکی درخت می‌گردد.

شوربختانه بهره‌بردارن سنتی نظیر دامداران با علم به این قضیه درختانی را که برای‌شان به هر دلیلی مزاحمت ایجاد می‌نماید و مجاز به قطع درخت نیستند، درخت را کت می‌زنند تا خشک گردد.»

پوست ویردار را کندند

افرادی تنه درخت دانه زاد بلوط ۴۰۰ ساله‌ منطقه دولتشاه را تراشیده‌اند و همین کار موجب خواهد شد این درخت کهنسال خشک شده و از بین برود.

نیمه تابستان ۹۴ که اداره کل راه و شهرسازی در حال تعریض جاده خرم آباد به الشتر بود، تک درخت بلوطی که از تیغ تیز راهسازان در امان مانده بود با حمایت گروه‌های محیط زیستی و رسانه‌ای قطع نشد و جاده از کنار آن گذشت.

گلونی در رسانه‌ای شدن و حساس‌ شدن مردم به این موضوع تلاش زیادی کرد و پس از گذشتن خطر از سر این بلوط کهن‌سال، با پیشنهاد این پایگاه خبری نامش را ویردار به معنای نگهبان جنگل نهادند.

بارها از ادارات مرتبط مانند راه و شهرسازی، راهداری و محیط زیست خواسته شد توجه بیشتری به این درخت داشته باشند ولی انگار آنها هم این درخت را مزاحم خود می‌دانستند.

در یک فراخوان مجازی که گلونی ترتیب داد، مبلغی برای تهیه گاردریل حفاظتی جمع‌آوری شد و این کار به اتمام رسید

اما نابودگران هیچ‌گاه دست از سر این درخت برنداشتند.

از ریختن بنزین، گازوئیل و روغن سوخته گرفته تا فرو کردن میخ و شکستن شاخه‌ها.

بارها از لزوم حفاظت از این درخت نوشتیم و از مسئولان درخواست کردیم که از این درخت که می‌توانست نمادی برای جنگل‌های زاگرس باشد حفاظت بیشتری انجام شود.

نصب تابلو معرفی و ایجاد گاردهای حفاظتی و آگاه کردن مردم منطقه می‌توانست موثر باشد.

اما حالا این درخت بهار ۱۴۰۰ را به چشم نخواهد دید.

پایان پیام