چیت بافی صنایع دستی زیبای عشایر ایران

چیت بافی صنایع دستی زیبای عشایر

به گزارش گلونی چیت بافی از صنایع دستی زیبای عشایر ایران و لرستان است که از نی بافته می‌شود و برای حصار سیاه چادرهای عشایر و زیستگاه آن‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به زیستگاه عشایر آلاچیق می‌گویند. نام دیگر چیت، چیق و چیخ است. در اصطلاح محلی به این نوع هنر چیق بافی و چیخ نیز می‌گویند.

آلا به معنای سقف چادر است که از موی بز بافته می‌شود که آن را سیاه چادر نیز می‌نامند و دیواره آن از چیق درست شده است.

اینگونه است که نام آلاچیق معنا می‌گیرد. این هنر که به دستان زنان عشایر بافته می‌شود مانند حصیر است با این تفاوت که در آن از طرح و نقش سنتی زیبا و متنوع به کار گرفته شده است.

تاریخچه چیت بافی

همانطور که گفته شد عشایر برای دیوار چادرهایشان نیاز به چیخ داشته‌اند از این رو می‌توان تاریخچه چیخ بافی را به تاریخ چادرنشینی ربط داد و این دو تاریخ را یکسان دانست.

مواد اولیه

برای بافت آن نیاز به نی‌های توخالی است که در مناطقی که عشایر زندگی می‌کنند این نی‌ها بصورت خودرو روییده می‌شوند و لازم نیست برای تهیه آن‌ها هزینه کرد.

دومین وسیله‌ای که نیاز است موی بز است که برای بافت نقوش بکار گرفته می‌شود.

نقوش

نقش‌هایی که در طراحی این هنر به کار می‌روند بیشتر از اشکال هندسی و یا ذهنی با تاثیر از محیط هستند.

در این بافت از نقش‌هایی مانند طرح کبک، ستاره، شکار عقاب، آهو، غاز و خروس استفاده می‌کنند.

انواع چیق

چیق را بسته به نوع کاربردی که دارد می‌توان در انواع و اندازه‌های متفاوت بافت.

چیق تپک از مهمترین و البته هنری‌ترین نوع چیت است. تفاوت آن با سایر چیت‌ها در نی بکار رفته در آن‌هاست.

بر خلاف سایر چیت‌ها که از نی ریز برای بافت آن‌ها استفاده می‌شود در این نوع چیت از نی‌های بزرگ استفاده می‌کنند.

پایان پیام

نویسنده: محمد شهبازی