خدنگ کوچک حیوان بومی آسیا را بشناسید
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی خدنگ کوچک آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۲۲ تا ۴۶ سانتی‌متر، طول دم ۲۲ تا ۲۹ سانتی‌متر، طول پا ۴/۴ تا ۵/۲ سانتی‌متر، طول گوش 2 تا ۲/۵ سانتی‌متر و وزن ۰/۳ تا ۱ کیلوگرم است.
نر و ماده شبیه یکدیگر هستند ولی نر اندکی درشت‌تر و سر پهن‌تری دارد.
از نظر ظاهری شبیه خدنگ بزرگ است با این تفاوت که دارای جثه کوچک‌تر و تراکم موی کمتر است.
سر کشیده، گوش‌های کوتاه، بدن باریک و کشیده و پاهای کوتاه دارد.
خدنگ کوچک
کف رو است و پاهای جلو و عقب هریک دارای ۵ انگشت است.
کف دست و پا لخت و تیره رنگ است.
رنگ بدن و دم قهوه‌ای مایل به خاکستری با خال‌های ریزی به رنگ طلایی یا زیتونی و زیر چانه و گلو کرم مایل به زرد است.
چشم‌ها به نسبت کوچک و حلقه چشمی قهوه‌ای رنگی اطراف چشم‌ها دیده می‌شود.
ویژگی‌های زیستی: به صورت انفرادی زندگی می‌کند.
روزگرد و پر جنب و جوش است.
توان پرش تا ارتفاع ۱ متر و بالا رفتن از درخت را دارد ولی به ندرت این کار را انجام می‌دهد.
همه چیز خوار است اما بیشتر از ۸۰ درصد رژیم غذایی‌اش را جانوران و به خصوص حشرات تامین می‌کند.
از طعمه‌های مختلفی نظیر پستانداران کوچک، پرندگان، تخم و جوجه آنها، خزندگان، دوزیستان، بی‌مهرگان و میوه‌هایی مانند خرما تغذیه می‌کند.
دوره بارداری ۷ هفته به طول می‌انجامد و ۲ الى ۴ نوزاد با چشم‌های بسته به وزن تقریبی ۲۱ گرم و موهای نرم به رنگ خاکستری روشن به دنیا می‌آورد.
نوزادان قبل از تابستان به دنیا می‌آیند و پس از ۱۷ الی ۲۰ روز چشم‌های خود را باز می‌کنند. در ۱ سالگی بالغ می‌شوند و در اسارت بیش از ۸ سال عمر می‌کنند.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در بوته‌زارها و نیزارهای حاشیه تالاب‌ها، نخلستان‌ها و باغ‌های مناطق گرمسیری زندگی می‌کند.
در جنوب غربی ایران در اطراف تالاب هورالعظیم با فراوانی به نسبت خوبی وجود دارد.
وضعیت حفاظتی: دشمن طبیعی ندارد.
به دلیل استفاده از طعمه‌های متنوع و عدم شکار آن، خطر چندانی جمعیت آن را تهدید نمی‌کند.
این گونه به دلیل پراکندگی وسیع و نداشتن کاهش در تعداد جمعیت در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.
وضعیت دقیق پراکندگی این گونه در جنوب ایران باید مورد بررسی قرار گیرد.
پایان پیام
