خرس قهوه ای نماد طبیعت ایران است
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره خرس قهوه‌ای آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۱۴۰ تا ۲۵۰ سانتی‌متر، طول دم ۶ تا ۱۴ سانتی‌متر، ارتفاع بدن ۹۰ تا ۱۱۰ سانتی‌متر و وزن ۱۰۰ الی ۲۵۰ کیلوگرم است.
بزرگ‌ترین گوشتخوار ایران است.
نر و ماده همشکل‌اند اما نر به طور مشخصی بزرگ‌تر و سنگین‌تر است.
سر بزرگ، گوش‌ها کوچک و گرد، چشم‌ها ریز و دم بسیار کوتاه است.
سطح کل بدن را موهای انبوه و یک‌دستی پوشانده است که معمولا به رنگ قهوه‌ای اما گاهی تیره‌تر و یا روشن‌تر است.
بچه‌ها قهوه‌ای تیره‌اند و گاهی در ناحیه سینه قسمت روشنی مانند خرس سیاه دارند.
کف رو است و پاهای جلو و عقب هر دو دارای ۵ انگشت با ناخن‌های بلند و قوی است.
ویژگی‌های زیستی: زندگی انفرادی دارد اما توله‌ها تا حداکثر ۳ سالگی با مادر زندگی می‌کنند.
غالبا شب گرد است ولی در روز نیز مشاهده می‌شود.
در زمستان‌ها با کاهش دمای هوا و کاهش مواد غذایی به غاری که از قبل برای خواب زمستانی آماده کرده می‌رود و تمام زمستان را می‌خوابد.
خرس قهوه ای نماد طبیعت ایران
برخلاف قدرت بویایی بالا، بینایی ضعیفی دارد. همه‌چیزخوار است اما بخش عمده رژیم غذایی را مواد گیاهی تشکیل می‌دهد.
همچنین از ماهی، مهره داران بزرگ و کوچک، حشرات، لاشه، دام‌های اهلی و زباله نیز تغذیه می‌کند.
چند همسر هستند.
جفت‌گیری در اوایل تابستان صورت می‌گیرد و لانه گزینی تاخیری دارد.
دوره بارداری ۶ تا ۷ و گاهی تا ۹ ماه به طول می‌انجامد.
معمولا ۱ تا ۳ و به ندرت تا ۶ توله با وزن تقریبی ۳۰۰ الی ۵۰۰ گرم در طی خواب زمستانی به دنیا می‌آورد.
نوزادان بسیار نارس متولد می‌شوند و به مدت ۳ ماه از شیر مادر تغذیه می‌کنند و به وزن ۱۵ کیلوگرم می‌رسند.
آنها ۲ تا ۳ سال به مادر وابسته‌اند و در ۴ الی ۵ سالگی بالغ می‌شوند.
بیشترین طول عمر در طبیعت ۲۵ تا ۳۰ سال اما در اسارت تا ۴۷ سال عمر می‌کنند.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در زیستگاه‌های جنگلی و کوهستانی یافت می‌شود.
در اکثر مناطق کوهستانی رشته کوه‌های البرز و زاگرس و همچنین جنگل‌های خزر و ارسباران پراکندگی دارد و نسبتا کمیاب است.
وضعیت حفاظتی: در زمره گونه‌های حمایت شده سازمان حفاظت محیط زیست، طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN و ضمیمه II کنوانسیون CITES قرار دارد.
در اکثر مناطق پراکندگی این گونه در ایران، به دلیل آسیب به باغ‌ها، مزارع و گهگاه دام اهلی، توسط مردم محلی کشته می‌شود.
کاهش تعارض میان انسان و خرس قهوه‌ای در ایران، نیاز به بررسی‌ها و اقدامات عملی بیشتری دارد.
پایان پیام
